Een verslag van mijn Nijmeegse vierdaagse beleving.
Wilma van Bree uit #Sint Anthonis: "Elk jaar twijfel ik, ga ik de 4-daagse lopen, maar dan denk ik och ik weet zeker dat ik deze 4 dagen meer beleef in plaats van thuis te zitten."
Ik heb de 4-daagse 2 keer gelopen samen met mijn zoon Roy in het jaar 2000 waar hij 12 werd en in 2001, afstand 30 kilometer. Mijn vriendin Lia Bakker liep de 4-daagse al meerdere malen. Ik heb toen de belofte gedaan dat als zij de 25ste keer zou lopen dat ik dan ook de 4-daagse mee zou lopen.Ik heb woord gehouden en dit jaar liep ik voor de 15de keer met Lia mee.
Aanmelden
Op zondag 14 juli of maandag 15 juli moet je, je melden bij de registratiebureaus en daar ontvang je een polsband, daarop staat een scancode die dagelijks je start en finish registreert. Op maandagmiddag ging ik met de trein naar Nijmegen om mij aan te melden voor de 4-daagse. Het is altijd een gezellige middag, het is voor ons een soort reünie geworden.
Dinsdag dag
Dit jaar liepen we met drieën, Lia Bakker 39e keer, Wilhelmien, Pashouwers 26e keer en ik de 15e keer. Doordat de trein vertraging had, kwam ik 2 dagen achter elkaar later op de Wedren aan. Lia en Wilhelmien hebben op mij gewacht en om 7.50 uur zijn we gestart.
Elk jaar staan er bij de start nog mensen die de hele nacht al hebben gefeest en ons nu aanmoedigen en succes wensen. Op de Waalbrug zie je heel veel lopers op de dijk richting Oosterhout lopen. Een prachtig gezicht.
De eerste kilometers lopen we flink door, onderweg blijven wij aan het snoepen en drinken, eigenlijk hoef je geen etenswaren mee te nemen. Toeschouwers en vooral kinderen bieden je zoveel aan: meloenen, snoep, melk, yoghurtdrank etc. Je hoeft echt geen honger te lijden. Ik kan de verleiding dan ook niet weerstaan om niets te pakken. De meeste lopers vallen af, maar ik kom 2 kilo aan door al dat lekkers.
Vanaf 20 kilometer gaan we vaak terrasjes en horeca een klein bezoekje brengen om daarna gezellig naar Nijmegen te lopen. Net voor Lent kwam er een flinke hoosbui over ons heen, de plastic regencapes kwamen nu goed van pas. Wij waren om 16.30 weer terug op de Wedren.
Woensdag dag 2
Vanmorgen was ik wat stijfjes, maar na een paar kilometers lopen was de stijfheid helemaal weg. De late start is toch een voordeel je loopt niet in de drukte. Na 10 km net over de A73 in de bocht waar alle lopers naar rechts gaan hebben wij de eerste pauze. Elk jaar staat er een kraam waar je koffie etc. kan kopen ze zorgen dat er lage krukjes staan onder de bomen een heerlijk plekje om te rusten.
In Wijchen was het zo druk dat wij een andere route (bypass) kregen zodat wij niet in het centrum kwamen maar net er buiten.
Even afzien
Wij hebben daar een half uur voetje voor voetje tergend langzaam geschuifeld. Dat was even afzien. Net voor de snelweg bij Beuningen stonden mijn dochter Ellen en kleindochters Yara en Ivy met hun vriendinnen op ons te wachten. Daar werden we geïnterviewd door SBS 6, maar dit is helaas niet uitgezonden. We hebben nog een stop gehad bij een zus van Lia in Beuningen daar kreeg ik last van een blaar. Omdat wij op tijd binnen moesten zijn besloot ik door te lopen. Lia heeft de blaar op de Wedren perfect verzorgd ik heb de rest van de dagen er geen last meer van gehad.
Donderdag dag 3
De dag van de 7 heuvelen vind ik pittig. Vooral de weg van Mook naar Groesbeek een hele lange weg vals plat noemen ze het, klimmen dat is niet mijn ding. Elk jaar ben ik blij als we in Groesbeek zijn, dit jaar ook weer.
Op de Zevenheuvelenweg word je zo aangemoedigd door het publiek dat geeft een enorme boost. Ik vind het geweldig om de sliert lopers zover vooruit te kunnen zien en vooral achter je.
Speciaal moment en uithoudingsvermogen.
Vooraan in Nijmegen wacht Rikie Maassen uren en uren, ze blijft altijd wachten hoe laat we ook komen dat vind ik pas een uithoudingsvermogen.Het is voor ons iedere keer weer heel speciaal moment om samen te zijn met Rikie. We waren rond 16.00 uur binnen.
Vrijdag dag 4
De laatste dag was ingekort vanwege het warme weer en daardoor hoefden wij in plaats van dertig nu maar twintig km te lopen. Dat was heel relaxed. De eerste 10 kilometer liepen we door het bos achter Malden. In Molenhoek zat Elly Bakker te wachten met een plaid op het gras, daar hebben we 45 minuten gepicknickt.
Tomaatjes, komkommer, breekbrood, kruidenboter etc. onze buikjes lekker gevuld. We zeiden tegen elkaar nu hebben wij voorlopig niets meer nodig. Nog geen 500 meter verder stonden de mensen van de brandweer die vroegen of we zin hadden in een broodje worst. Natuurlijk konden wij dat niet afslaan dus weer zitten, de lopers van de 30 waren bijna allemaal voorbij.
Via Gladiola
In Malden zat mijn familie langs het parcours daar hebben we wederom best lang gezeten. De Via Gladiola is elk jaar weer een happening een heel feestfestijn. Op Wilhelmien’s dochters en kleinkinderen hebben wij nog gewacht om samen schoonzoon Anne-Jan binnen te halen die de 50 km gelopen had.
Dat duurde voor Lia en mij iets te lang om daar in de brandende zon staan te wachten daardoor besloten wij om met ons tweetjes op de tribune in de schaduw te wachten.
Proosten
Als we met ons vieren voor de finish zijn, proosten we op de afgelopen dagen en op onze prestatie. Dat is ons jaarlijkse traditie.
Groet Wilma van Bree
