We zijn vandaag te gast aan de Breestraat, bij Egidia Jetten, in Sint Anthonis.
Fijn dat we hier mogen zijn! Hoe lang woon je al hier?
Ik woon al heel lang hier, vanaf 1978. Oorspronkelijk kom ik uit Uden, waar mijn moeder een wijnhandel en slijterij runde. Ik ging hier wonen omdat ik café ’t Hert kocht samen met mijn eerste man. Ook na onze scheiding ben ik hier blijven wonen, omdat ik Jos Christiaans tegenkwam, een rasechte Sint Tunnisse. Die kreeg ik niet uit dit dorp, dat snap je wel.
Horeca in het bloed, dus?
Ja, een beetje wel. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Toch ben ik al snel weer gaan doorstuderen op wat ik écht leuk vond, ik ben opgeleid tot gedragswetenschapper. In ben toen in een TBS-kliniek gaan werken met mensen die psychische of psychiatrische problematiek hebben en een delict hebben gepleegd. Daar doe ik tot op de dag van vandaag. Inmiddels heb ik op verschillende plekken in Nederland gewerkt. Ik heb ook een tijd gewerkt op de jeugdinrichtingen, in Nijmegen, Overloon en Breda, maar tegenwoordig werk ik dus weer bij een TBS-kliniek in Drenthe. Ik ben daar manager voor alle behandelingen van onze cliënten. Dat is wel lang rijden, dus ik blijf daar ook vaak slapen in de buurt.
Wat een speciaal beroep! Hoe is het om daar te werken?
In de kliniek gebeurt altijd van alles. Het is bepaald geen 9 tot 5-baan en daardoor ben je heel betrokken bij de hele organisatie. Je moet er zijn als je nodig bent. Daar komt nog eens bij dat het politiek gevoelig is. Als er iets gebeurt, staat de krant de volgende dag meteen op de stoep. Dat maakt het allemaal lastig te managen, maar daar heb ik ook veel ervaring mee. Het is een heel interessant en dynamisch beroep. En zorgen dat mensen terug kunnen keren naar de maatschappij na zo’n ernstige delicten is ook heel uitdagend. Mijn belangrijkste doel is dat iedereen de goede behandeling krijgt en dat het veilig is in de kliniek. Veilig voor de medewerkers en voor de cliënten.
En waar houd je je mee bezig als je thuiskomt?
Wat me veel bezighoudt is de lokale politiek. Dat vind ik ook heel interessant, dat is al zo van huis uit. Mijn vader was maatschappelijk geïnteresseerd en hield de politiek goed bij. Toen ik als directeur stopte, ben ik bij de politiek echt actief geworden. Ik ben eerst een aantal jaren burgerraadslid geweest en inmiddels ben ik drie jaar raadslid voor Sint Anthonis Nu. Dat kost overigens ook ontzettend veel tijd. Nu de fusie met de andere gemeenten eraan komt, is daarvoor ook veel afstemming nodig. Met de lokale partijen in de buurt hebben we ook veel overleggen gehad om te bespreken of we samen zouden opgaan in één lokale partij.
Hoe bevalt de politiek?
Ik was al lang geïnteresseerd in de politiek, was ook lid van D66. Bij ons thuis en in de familie werd ook veel over de maatschappelijke thema’s gesproken, dat krijg je dan toch mee. Dat is super interessant omdat veel thema’s nieuw zijn, zoals de Regionale Energietransitie, de structuurvisies. Maar het leukste is toch dat je allemaal nieuwe mensen leert kennen. Je wordt daarmee ook een beetje uit je bubbel getrokken. Het is ook speciaal om te zien hoeveel mensen bezig zijn met zich inzetten voor de ander. In de laatste jaren heb ik mijzelf vooral veel ingezet voor de (betaalbare) woningbouw, toerisme en handhaving.
In de afgelopen jaren waren vitale kernen en de dorpsontwikkelingsplannen ook grote issues. We zijn nu met een werkgroep aan het bekijken hoe de kernendemocratie eruit moet komen zien. Er is nu een nieuwe site, https://ons.landvancuijk.nl/ waarop wij dat samen met de inwoners gaan uitwerken. Anderzijds is het natuurlijk afwachten, want de nieuwe raad mag pas het budget voor de komende jaren bepalen.
Ik ben er ongeveer acht tot twaalf uur per week mee bezig. Denk aan de gemeenteraadsvergadering, maar ook de commissievergaderingen en het bestuderen van alle stukken.
Heb je nog tijd voor andere hobby’s?
Ik sport ook graag! Ik wandel graag en heb in het verleden veel gehockeyd en getennist. Nu ik wat ouder ben geworden, ben ik ook gaan bridgen. Bij de bridgeclub in Boxmeer kaart ik samen met mijn vriendin. Dat is wel een heel interessant spelletje, maar dat ligt nu even stil dankzij de lockdown. Met vrienden rik ik ook al veertig jaar wekelijks. Bij rikken kun je tussendoor kletsen, dus dat is voor rikkers als ik nog eens veel gezelliger. Hopelijk dat we komende zomer ook weer vaak kunnen uitgaan en naar het café kunnen gaan.
Daar sluiten wij ons helemaal bij aan!