Iedere maandagmorgen hebben we als dorpsteam ons overleg. Dan worden alle vragen die binnengekomen zijn besproken. We kijken wie vanuit welke expertise het beste de vraag op kan pakken.
Zo kwam de vraag van Anna binnen. Anna heeft na een ongeluk Niet-Aangeboren Hersenletsel (NAH) opgelopen. Het was een zware tijd voor haar en haar man, Jan. In het begin was Jan constant bezig met de zorg voor Anna. Hij regelde alles, van haar dagelijkse verzorging tot de medische afspraken. Zijn leven draaide volledig om haar herstel.
Na maanden van intensieve therapie en revalidatie begon Anna langzaam maar zeker haar zelfstandigheid terug te winnen. Ze kon weer kleine taken in huis doen en zelfs weer deelnemen aan sociale activiteiten. Dit was een enorme opluchting voor Anna, maar voor Jan bracht het gemengde gevoelens met zich mee. Hij was blij dat Anna vooruitgang boekte, maar hij voelde zich ook verloren. Zijn rol als verzorger was zijn identiteit geworden, en nu moest hij opnieuw ontdekken wie hij was zonder die constante zorgtaak.
Tijdens een van de eerste ontmoetingen met hun cliëntondersteuner bij MEE, werd duidelijk dat Jan moeite had om een nieuw doel in zijn leven te vinden. De cliëntondersteuner stelde voor dat Jan zou deelnemen aan de gespreksgroep “Mijn partner heeft NAH”. Jan stemde aarzelend toe, niet wetende wat hij kon verwachten.
De gespreksgroep bleek een keerpunt voor Jan te zijn. Hij ontmoette andere partners die in vergelijkbare situaties zaten en vond veel steun en begrip bij hen. Door de verhalen en ervaringen van anderen te horen, begon Jan in te zien dat hij niet alleen was in zijn gevoelens en dat het oké was om tijd voor zichzelf te nemen.
Geïnspireerd door de groep, besloot Jan een oude hobby weer op te pakken: houtbewerken. Hij had altijd al een passie gehad voor het creëren van dingen met zijn handen, maar had dit jarenlang opzij gezet. Nu vond hij er weer vreugde in en begon hij zelfs lessen te volgen om zijn vaardigheden te verbeteren. Tijdens deze lessen ontmoette hij nieuwe mensen en bouwde hij een nieuw sociaal netwerk op.
Langzaam maar zeker vond Jan een nieuw evenwicht in zijn leven. Hij bleef Anna ondersteunen, maar hij had nu ook iets voor zichzelf. Zijn nieuwe hobby gaf hem niet alleen een doel, maar ook een gevoel van voldoening en trots. Anna zag de verandering in Jan en was blij dat hij weer zijn eigen weg vond.
Samen gingen ze verder, elk met hun eigen uitdagingen en overwinningen, maar altijd met elkaar als steunpilaar.
