Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Ria van Mil maakte als EHBO'er al veel mee. Bult op het hoofd, gebroken polsen en snijwonden. Passie en humor zijn haar kracht. “Je kunt het verschil maken voor iemand die even heel kwetsbaar is. Kei mooi.”
Ria van Mil (63) zit met de EHBO-koffer, samen met Jo Hendriks en Ina Smits, rustig aan de rand van het volleybalveld van het Pinkstertoernooi. Overal om hen heen sportende en vrolijke jongeren. “Hier kan ik enorm van genieten. Dat is óók het mooie van het werk als EHBO'er. Bij evenementen zit je vaak midden in de reuring”, zegt Ria.
Al 45 jaar zorgt Ria voor eerste hulp bij ongevallen. “Het vrijwilligerswerk hebben we thuis met de paplepel ingegoten gekregen. Zo collecteer ik bijvoorbeeld al vijftig jaar voor de kankerbestrijding. Het is gewoon fijn om voor een ander wat te kunnen betekenen. En zeker als EHBO’er ben je er voor iemand op een moment dat hij of zij het hard nodig heeft. Soms is een hand vasthouden belangrijk, een andere keer ben je degene die écht het verschil kan maken.”
Bij de Sint Tunnisse EHBO-vereniging ’t Zwaluwstaartje zijn zo’n 40 leden actief. Ria zorgt naast het eerste hulp werk samen met een collega voor de planning en de roosters. “Wij krijgen jaarlijks zo’n 40 à 50 aanvragen om aanwezig te zijn bij evenementen en activiteiten. Dat is heel leuk om te doen, maar vraagt ook om de nodige inzet en betrokkenheid van de leden. Het is een hele klus om het allemaal geregeld te krijgen.” Bij de bouwweek van de dorpsraad haalden ze tientallen houtsplinters uit de vingers. “Dat is vaak zo gepiept. En als een kind erg geschrokken is of moet huilen, dan stel ik ze gerust. Een grapje, wat humor of een snoepje helpt dan enorm. De spanning valt vaak weg.”
Pittig
Ria maakte ook veel pittige gevallen mee. “Maar liefst negen reanimaties heb ik gedaan. Dat is altijd heftig. Het is belangrijk dat je rustig bent, de zaak kunt overzien. En vooral, dat je handelt en de regie pakt. Omstanders zijn vaak beduusd of in een shock. Dan komt het op jou aan. Het geeft veel voldoening als je levensreddend kan zijn. Als het om mensen gaat die ik ken, ga ik er een tijdje later ook wel eens langs. Gewoon voor een praatje. Samen de film terughalen, noem ik dat. Die nazorg wordt gewaardeerd.”
Volgens Ria is het cruciaal dat je kunt luisteren en doorvragen. “Zo kwam er een keer een man op leeftijd naar me toe die slap op de benen stond. Hij wilde eigenlijk zijn eigen toestand bagatelliseren, maar ik kreeg in de gaten dat er meer aan de hand was. De ambulance snel geregeld. Maar goed ook, want later bleek de man acuut hartfalen te hebben.”
Ook in de buurt of eigen omgeving wordt de hulp nog regelmatig ingeroepen. “In al die jaren komt alles voorbij waar je voor bent getraind. Wonden verzorgen, drukverbanden leggen, verstikkingen, verslikkingen. Soms komen mensen ook bij me aan de deur als er snelle hulp nodig is. Bijvoorbeeld als een kind met het hoofd tegen de waspaal is gekomen of er weer iemand van de trampoline is gevallen. Tjonge, die springdingen zijn écht bottenbrekers.”
Superleuk
Ria is ook al lang actief als Lotus-slachtoffer. Een ‘Lotus’ speelt en acteert bij oefeningen iemand die ziek is of gewond is geraakt. “Dit staat los van het EHBO-werk, maar doe ik er graag bij. Wij verzorgen zelf de grime, dat betekent dat we bijvoorbeeld de wonden ‘maken’. Je leert er veel van, want als er een echt incident wordt geoefend, zie je pas wat er goed gaat en beter kan.”
Ria wil af van het ‘stoffige imago’ dat de EHBO bij sommigen heeft. “Het is zo’n mooi werk. Echt superleuk. Mensen zijn erg dankbaar ook. Maar daar doe je het niet voor, je wilt er met name voor die ander kunnen zijn. Vooral bij jonge ouders en mensen bij verenigingen, zou het goed zijn als we nog eens kunnen laten zien wat we doen en hoe gaaf dit werk is. Want nieuwe leden kunnen we zeker gebruiken. We vragen onze leden drie keer per jaar een paar uur inzetbaar te zijn bij een favoriet evenement. En met een e-learning en een aantal oefenavonden ben je al EHBO'er. Ik zou zeggen: gewoon doen dus!”
