Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Wat zou Sint Tunnis en omgeving zijn zonder buurtbus? En hoe gaat zo’n rit? De ‘Trots’ gaat op pad met de chauffeurs Leo van Els en Piet Vloet. “Het is gewoon kei leuk werk.”
Het is vrijdagochtend 07.30 uur bij ‘De Lus’, zoals ze de halte pal naast de rotonde in de Dr. Verbeecklaan noemen. Leo (74, voorzitter van de buurtbusvereniging) zit achter het stuur en start de motor, Piet (77, coördinator) kijkt nog even of de pin- en incheckapparaten goed werken. “Ik kan enorm genieten van de veranderingen in de natuur”, zegt Piet terwijl Leo tussen de weilanden koers zet naar Oploo. “Alleen al het prachtige, weidse zicht dat we hebben, heerlijk.”
Leo houdt met één oog het reisschema en de tijd in de gaten. “We respecteren netjes de toegestane snelheden. Bovendien moeten we als buurtbuschauffeurs een voorbeeld zijn qua rijstijl. En keurig wachten als we bij een halte te vroeg zijn. We zijn er tenslotte voor de klanten.”
Lekker handig
In Landhorst stapt de eerste reiziger in. Het is Daan (15). “Ja, handig dat de buurtbus er is. Ik rij nu naar Mill. Daar stap ik over op een lijnbus naar Cuijk om de trein te nemen naar mijn school. Wat ik daar doe? Megatronica. Dat houdt het midden tussen elektronica en werktuigbouwkunde. Denk bijvoorbeeld aan robots”, legt hij opgewekt uit.
Niet veel later wordt in Mill Adri (57) opgepikt. Hij gaat voor de eerste keer met de buurtbus, naar Boxmeer. “Ik had ook de gewone bus kunnen pakken, maar dit kwam beter uit. Als ik vanavond terugkom uit Utrecht, los ik het op een andere manier op om thuis te komen. Want de buurtbus rijdt dan niet meer. Vanuit het werk wordt het gebruik van openbaar vervoer gestimuleerd uit oogpunt van duurzaamheid”, vertelt Adri. Land van Cuijk ontwaakt intussen. Wandelaars laten hun hondje uit en ouders brengen hun kinderen naar school. Een halte verder zoekt vaste klant Indy (21) een plekkie in de bus. “Normaal ga ik altijd voorin zitten. Dan kan ik lekker kletsen met de chauffeur”, zegt ze. “Is gezellig. Ik loop stage bij een logopedist in Boxmeer. Twee keer per week. Ja, is echt mooi werk om te doen. Je helpt mensen
van alle leeftijden. Ik verveel me niet tijdens zo’n rit. Want de chauffeurs op de buurtbus zijn veel vriendelijker dan die op een lijnbus”, verzekert Indy Plotseling gaat Piet op z’n knieën zitten. Met de bril op het puntje van zijn neus. “Het scan apparaat is uitgevallen. Straks eens even bellen met de helpdesk monteur. Gelukkig heb ik met hem een fijn contact, dus dat komt goed.” Zowel Leo als Piet zie je tijdens de rit, die ze al zo vaak hebben gemaakt samen met ruim 30 andere chauffeurs, genieten van hun werk. “De gesprekjes zijn elke dag anders. Niet dat iedereen dat doet, hoeft ook niet natuurlijk. Maar het is mooi en dankbaar werk. Dat merk je wel”, zeggen ze.
Beetje chillen
Jamil (16) reist vanaf Wanroij ook naar Boxmeer. “Voor mij is het met deze bus de snelste oplossing. Meestal doe ik mijn oortjes in en ga een beetje chillen.” In Sint Tunnis maakt Sid (24) vanaf het trottoir met een handgebaar duidelijk dat hij mee wil. “Dat mag ook”, legt Leo uit. “Je hoeft niet per se bij een halte te staan. Als de plek veilig is, stoppen we overal.” Sid heeft een héle goede reden om de buurtbus te pakken. “Mijn vriendin neemt altijd mijn fiets mee, dus ik heb geen andere mogelijkheid dan de buurtbus te nemen”, lacht hij. Sid heeft net zijn oordopjes uitgedaan. “Ik begin de ochtend in de buurtbus meestal
met hardstyle muziek. Ja, heerlijk wakker worden, inderdaad. Maar ik maak ook vaak een praatje, hoor.”
Na een laatste stuk via het Maasziekenhuis en Rijkevoort, stopt Leo een poosje op de parkeerplek bij het treinstation Boxmeer. “Hééé”, roept Piet enthousiast. “Daar heb je Emma, onze kleindochter. Emma, kom erin!”. “Hoi opa”, straalt de 19-jarige studente journalistiek. “Wat toevallig. Ik ga zelden met de buurtbus”, zegt Emma. “Wat ik dit weekend ga doen? Morgen lekker werken bij Welkoop.”
