Als je door ons mooie Sint Tunnis fietst en je komt in de buurt van Tegelhandel Van der Rijt, dan valt het kleine boerderijtje met nr. 35 op de hoek De Staat – ‘t Buske meteen op. Dit boerderijtje is van Piet van der Rijt, welbekend in Sint Tunnis (en omgeving). Op vrijdag 20 augustus j.l. is een gesprek met hem geweest. Piet is 75 jaar, weduwnaar en nog steeds meehelpend in de bedrijven aan De Staat van zoon Rudie en dochter Yvonne. In z’n vrije tijd werkt hij o.a. aan het genoemde boerderijtje, dat inmiddels de naam “D’n aauwe vlagberg” heeft gekregen. “En daar hebben we goed over nagedacht”, zei Piet meteen erbij. “Ga er maar bij zitten want dan zal ik wel eens het een en ander vertellen”. En hij begon te vertellen over Hendrikus van Hoenselaar, de vader van zijn schoonvader Harrie van Hoenselaar, geboren op het Rondveld, destijds gemeente Sambeek, die ging trouwen met Marie van Erp uit Escharen en in mei 1892 zich vestigden op destijds Peelkant A178 (daarna Vlagberg 10) in St Tunnis. Dat z’n vrouw stierf na 17 jaar getrouwd te zijn geweest en dat Hendrikus hertrouwde. Uit dat tweede huwelijk met weduwe Johanna Schoonwater uit Sint Tunnis, is o.a. Harrie geboren. Harrie trouwde in 1941 met Anna Beckers, geboren in Sambeek, en ze gingen wonen in die oude boerderij van Hendrikus, die reeds in 1940 was overleden. Harrie en Anna bouwden in 1962 een nieuw huis (toen Vlagberg, nu ‘t Buske 1).
Piet vertelt: “In dat huis heb ik in juni 1963 als 17-jarige tegelzetter gewerkt. Ik heb dochter Antoinette toen wel gezien en gesproken maar we hadden geen relatie. Ik werkte toen voor firma Verwijst in Uden en woonde nog thuis in Uden, samen met mijn 4 broers en 3 zussen. “Aan de goeie kant van de Middenpeelweg”, zegt hij erbij. Op 17 maart 1964 werd Piet 18 jaar, haalde zijn rijbewijs en kocht z’n eerste auto, een Simca 1000. “Op 12 juli 1964, op de Sint Tunnisse kermis, kreeg ik verkering met Antoinette en op 6 mei 1970 zijn we getrouwd en meteen gestart met tegelhandel Van der Rijt. Alles wat er nu staat is in 50 jaar opgebouwd”.
In 1962 had Harrie de oude boerderij verkocht aan een dokter, die deze in 1970, na een ongeval, weer verkocht aan Jan Verseveld (timmerman) en Aafke Freek, afkomstig uit Amsterdam. Na het overlijden van Jan in 1981 kreeg Piet voor het eerst contact met Aafje over wat te doen met het boerderijtje. Na enige tijd kwam ene Ferdinand uit Amsterdam, een oude schoolvriend van Aafke, daar ook wonen. Hij stierf in 2003. In september 1993, wou Aafke, inmiddels al 77 jaar oud, het boerderijtje verkopen en verkocht het dus aan Piet van der Rijt met als optie dat ze daar mocht blijven wonen. Intussen hadden Piet en zijn vrouw Antoinette al afgesproken dat ze het boerderijtje helemaal in de oude stijl zouden opknappen. Echter in december 2008 stierf Antoinette en bleef het even stil. “Acht-en-dertig jaar getrouwd, maar ook 38 jaar samengewerkt, twee buro’s naast elkaar. Werken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. We hebben eigenlijk slechts één keer echt vakantie gehad. Natuurlijk wel kleine korte vakanties tussendoor. Misschien zou ik dat ’n tweede keer anders doen”.
Echter toen Aafke Freek in december 2012 stierf en het boerderijtje leeg kwam staan, is Piet weer begonnen met het opknappen van dat boerderijtje, zoals hij met Antoinette had afgesproken. En nu, eind augustus 2021, is het bijna zover. Op de vraag wat hij met het fraaie boerderijtje gaat doen, antwoordt hij dat het geen museum is maar dat mensen, als ze geïnteresseerd zijn, gerust mogen komen kijken. De spullen die erin komen, haalt Piet overal vandaan. Piet heeft geen laptop of computer en moet het dus hebben van wat de mensen hem vertellen of uit de krant. Zo heeft hij een oude TV gekocht van een oude vrouw van 86 jaar uit Amsterdam. Op de vraag hoe oud de TV was, zei het vrouwtje door de telefoon: “Uit 1952, toen aangezet en Anneke Grönloh sprong eruit”. Zo’n TV wordt te duur als je die moet gaan ophalen en dus heeft Piet via via geregeld dat de TV daar opgehaald zou worden als er iemand daar in de buurt was.
“Jammer genoeg kan Antoinette het afgewerkte boerderijtje niet meer zien”.
Piet vertelde ook over z’n schoonmoeder, die daar ook woonde. Hij vertelde over de ruilverkaveling en zijn grondaankoop, waarbij afspraken bijna niet nagekomen werden. Over hoe trots hij is omdat hij, samen met Juul Baltussen, als afgevaardigde van de gemeente Sint Tunnis, op bezoek bij Prins Willem Alexander is geweest. Ook vertelde hij hoe hij in 1979 het huis van Piet Weijmans op De Staat 6, met hulp van een stroman, heeft gekocht en daar nu sinds 1993 woont. En dan is Piet uitgepraat en kan ik een aantal voorbereidde vragen stellen.
Piet (en zijn Antoinette) zijn altijd betrokken geweest bij activiteiten in Sint Tunnis. Denk maar eens aan destijds Peelstar FM, de fietsclub met tenues en de buurtbussen met Van der Rijt erop, advertenties bij carnavalsvereniging, voetbal- en volleybalclub etc.
Op de vraag of hij momenteel de ontwikkelingen in het dorp volgt of “Samen Sint Anthonis, het digitale dorpsplein” kent, zegt hij: “Ik heb geen laptop of PC en dan gaat er veel langs je heen. Ik heb te doen met ouders, die 2 a 3 kinderen hebben, die willen gaan trouwen en een huis moeten gaan kopen. De huizenprijzen zijn veel te hoog. Over het Corona-virus heb ik niet veel te vertellen. Ik heb er geen voor – of nadelen van gehad. Ik hou me aan de regels en wil voorkomen dat ik het virus oploop”. Op de vraag wat hij van de gemeente-herindeling vindt, zegt hij: “Er wordt veel geld verbrast”. Op de laatste vraag wie hij aanraadt om de volgende keer te interviewen zegt hij: “Wim van de Mortel”.
