Bij de dagbesteding voor ouderen De Huuskamer in Sint Tunnis, werd verteld dat Cees van Schipstal speciale konijnen fokt, waarbij interesse is uit Amsterdam en zelfs uit Israel. Een mooie aanleiding om daar iets meer over te weten te komen. En dus op stap naar Cees van Schipstal om te vragen of een interview kan/mag. En jawel, hij wil daar graag aan meewerken. “Dor maken we iets leuks van”, zie hij. Hij liet me meteen de kooien zien waarin de konijnen verblijven.
Enkele dagen later ben ik opnieuw naar Cees gestapt en toen we samen aan tafel zaten met een lekker bakje koffie erbij, begon Cees te vertellen. En hoe! Een echte verteller.
Cees, inmiddels 82 jaar, is afkomstig van een boerderij op Tongelaar te Mill. Daar is hij als kleine jongen reeds begonnen met konijnen fokken. Toen niet alleen konijnen maar ook kippen. Ze zaten daar in een paardenstal. Cees had toen ook enkele Vlaamse reuzekonijnen en die waren zo groot en zwaar dat iemand al zei: “Jongen, die worre zo groot als un schaop”.
In 1967 heeft hij met dhr. Schraven en mevr. Cremers de vereniging Pels en Pluim Mill opgericht met als doel informatie met elkaar uitwisselen.
Via Escharen is Cees in Sint Tunnis terecht gekomen omdat hij in 1970 trouwde met Mientje van Vorst, een echte Sint Tunnisse. Ze woonden toen langs van Tits. Behalve konijnen fokken had hij ook één of meerdere honden. Destijds hadden ze daar in die buurt een wekelijkse kaartavond met o.a. Tien van Tits, Piet Josephs etc. Dat hebben ze ca 30 jaar volgehouden, zelfs toen Cees en zijn gezin verhuisde, bleef hij de kaartavond bezoeken.
In Sint Tunnis zijn nog enkele fokkers meer aangesloten bij Pels en Pluim. Pels en Pluim is een vereniging in kleine dieren dus ook kippen, duiven, marmotten etc. Het gebeurde wel eens dat ze vanuit Sint Tunnis naar een vergadering in het clubhuis in Wilbertoord gingen en dat ze pas ’s nachts om ca. 3:00 uur naar huis gingen.
Cees is 20 jaar voorzitter geweest van deze vereniging en is inmiddels benoemd tot erevoorzitter.
In Sint Tunnis kennen we ook de kleindierenmarkt, die maandelijks in de manege bij van Els gehouden werd. Ook deze heeft door Corona bijna 2 jaar stilgelegen en zal waarschijnlijk binnenkort weer gehouden worden. Deze markt is belangrijk voor de fokkers want hier kunnen ze hun overtollige beestjes verkopen.
Cees fokt slechts één ras konijnen nl. klein zilver, midden geel. Achter in de tuin heeft hij een schuurtje met kooien waarin de konijnen zitten. “Het zijn prachtige, pittige konijnen, niet alleen voor de fok, maar ze zijn ook geschikt voor kinderen. Ze hebben een prachtige kleur met verzilverde haartoppen”, aldus Cees. Natuurlijk worden er stambomen bijgehouden om het ras zuiver te houden.
De vereniging Pels en Pluim, met leden in de hele regio zoals Grave, Mill, Malden, Wijchen, Oploo, Heeswijk-Dinther, geeft jaarlijks een jaarboekje uit en natuurlijk staan daar ook regelmatig verhalen in over Cees en zijn konijnen. Onlangs was Cees 50 jaar getrouwd en ook daar werd aandacht aan besteed in het jaarboekje. Cees is 5 keer fokker van het jaar geweest en mocht daarom de wisselbeker houden. Een geweldige prestatie.
Het gaat ook wel eens mis zoals in 2017. Door een virus-ziekte stierven bij Cees ook vele dieren. Dit was zelfs in een pagina-groot artikel in de Volkskrant te lezen. Cees is gewoon doorgegaan en won datzelfde jaar zelfs nog een 1e prijs.
Nog niet zo lang geleden had iemand binnen de vereniging het idee om de dieren ook te koop te zetten op internet. Dit gaat dan heel de wereld rond. Vandaar ook die belangstelling vanuit het buitenland. Gisteren kwamen ze nog uit Rotterdam en Friesland. “Nou Cees, dan zul je ondertussen wel rijk zijn”, zei ik tegen hem. “Nee nee, daar moet zelfs geld bij. Ik rij niet voor niets in een oude auto”, aldus Cees.
Op de vraag of hij nog een mooi verhaal kende, zei hij natuurlijk “ja”. Eens had hij enkele konijntjes in een doos achter op z’n fiets, toen hij langs een café in Cuijk kwam. Hij was naar de 4-daagse “wezen kijken”. Even binnen gaan buurten. Hij zette de fiets tegen het raam van het café zodat hij zijn “knientjes” van binnenuit in de gaten kon houden. Dit zei hij ook zo tegen anderen in het café. Echter een vrouw die dit hoorde was het daar duidelijk niet mee eens. Ze kalmeerde al snel toen ze in de gaten kreeg dat ze het verkeerd had verstaan. Ze dacht dat er “kiendjes” in de doos zaten. Het was daarna wel lachen.
Toen Cees en ik de koffie op hadden en ik weer naar huis wou gaan om dit verslag te schrijven liet hij me allerlei schilderijen, oorkondes, bekers etc zien, die in de kamer hingen en opgesteld stonden. Ook opende hij een kastje en haalde daar allerlei boekjes en kranten uit, waarin hij met zijn konijnen vermeld stond. Ik heb enkele boekjes en kranten meegenomen, doorgelezen en later weer teruggegeven. Geweldig om te lezen (en te zien) hoe Cees met zijn hobby bezig is. Bedankt Cees voor je medewerking.
