12 juli worden Hennie en Gerard van Kol geïnterviewd door Gerhard Markerink.
“Trots op het bondsgebouw dat we hebben kunnen laten zoals het was”
Hennie en Gerard, wonen met veel plezier op de Merret 11 in Sint Anthonis. We worden gastvrij ontvangen met een kopje koffie en een lekker koekje.
Voordat we met het interview beginnen, krijgen we een rondleiding door het prachtige ruime appartement, met een mooie ligging, omgeven door het groen van de bomen.
Wat zoal te vertellen?
We hebben het hier heel goed naar de zin, zeggen beide. Ja en dan nu een interview. Gerard vraagt zich af wat hij toch moet vertellen en waar hij moet beginnen. Er volgt echter een leuk gesprek en als Gerard in zijn geheugen duikt komen er mooie, maar ook verdrietige momenten ter sprake die ook ons, Hanny en mij, wel raken.
Rol koningin Brink?
De oudere generatie weten vast nog wel dat Gerard en Hennie een groentewinkel hebben gehad in de Molenstraat, een frietkraam op de Brink, (waar Maik onze zoon jaren heeft gewerkt). Wat jullie misschien niet weten is, dat de koningin daar nog een belangrijke rol in heeft gespeeld!
Hennie vertelt dat ze in ‘alle’ hoeken van Sint Tunnis gewoond hebben. We zijn 5 x in Sint Tunnis verhuisd. We hebben 2 kinderen, 5 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen.
Hennie en Gerard geven ons een kijkje in hun leven en we laten ze beide vertellen.
Beide geboren en getogen in Puiflijk
We waren buurkinderen, zegt Hennie, ik ben geboren in 1942, Gerard in 1936. We kenden elkaar al lang, maar tijdens een toneeluitvoering sloeg de vonk over en was het “aan”. We hebben 5 jaar verkering gehad en zijn in 1963 getrouwd. We hebben altijd samen gewerkt en woonden in bij Henk van Gelder, bij de winkel.
Aan de handel geroken
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen en heb het vak groenteboer van mijn vader geleerd. Ik ging als kind altijd mee naar de markt, vond dit erg leuk om te doen. Maar thuisblijven op de boerderij was voor mij geen optie. Ik had aan de handel geroken. In mijn hart ben ik wel altijd een groenteboer gebleven. Trots laat hij een bakje kersen zien, waar koop je die tegenwoordig nog?” Neem er maar een paar” En wat waren die lekker!
Gerard vertelt, ik ging 2 ½ dag in de week naar de landbouwschool in het 1e jaar, 3 jaar 1 dag in de week. Daarna de fruitteelt vakschool gedaan en later mijn middenstand diploma gehaald. Ik heb 3 jaar in loondienst gewerkt. Maar eigen baas zijn is mooier, meer vrijheid, zelf dingen kunnen regelen. Elke dag is anders, vult Hennie aan.
Begonnen in Sint Tunnis
In 1962 als groenteboer begonnen in Sint Tunnis..
Gerard ging met groente bij de mensen langs, een mooie tijd. Hennie werkte in de winkel. In 1974 zijn we gestopt, door de concurrentie, daar konden wij niet tegenop boksen.
Toen kwam er iets nieuws op jullie pad?
Op een gegeven moment komt Gerard thuis en zegt tegen Hennie: “Ik heb een frietkraam gekocht” . Hennie daar direct bovenop: “en daar wist ik niets van”
Gerard vertelt hoe het zo is gelopen.
Richard Arts, vader van Tien Arts uit de Ascetenstraat, vroeg mij op een gegeven moment: “wil je mijn kraam kopen?” Dat was niet tegen dovemansoren oren gezegd en was dan ook gauw beklonken, zegt Gerard. Na 3 ½ jaar wilden we de kraam verbouwen, maar dat had nogal wat voeten in aarde.
Welke rol speelde Koningin Juliana?
Bij het aanvragen van de vergunning, wilde de gemeente niet meewerken, het was nooit goed. Maaaar, het was 1977, de parochie van de Heilige Abt te Sint Anthonis bestond toen 500 jaar en de koningin zou komen.
Toen ik dat hoorde, dacht ik dit is onze kans. Ik direct naar het gemeentehuis en zei tegen Burgemeester Jans: “nu de Koningin komt, moet er tocht echt iets aan de kraam gedaan worden”! En wat denk je zegt Gerard nu lachend, de Burgemeester was ineens over stag en de vergunning kwam!
Bondsgebouw werd 3 burgemeesters
Het bondsgebouw werd in 1e instantie gebouwd voor vergaderruimte van de boerenbond. Daarna kwamen er meer gebruikers, de Bieb, de huishoudschool en een atelier. De harmonie was de laatste gebruiker, ze hadden het voor een symbolisch bedrag van 1 gulden per jaar gehuurd, tot 2013. Het gebouw was van de kerk. Toen liep het huurcontract af. Wij hebben het gekocht in 1999. In 2001 was de officiële opening/ sleutel overdacht van de 3 Burgemeesters, onze Robert was officieel de eigenaar.
Het wordt even stil
Als Gerard zegt “en dan op 21 juni 2011 overkomt ons het ergste wat je mee kunt maken. Onze Robert, “s middags nog gesproken”
“Ge’ belde, opa kunnen jullie komen, papa is dood. Gé werd 13 die week, we hebben zijn verjaardag wel gevierd. Het was een enorme klap. Hoe nu verder? De zaak is een paar dagen dicht geweest. Toen zei Ellen “ik ga door”. Hier waren wij erg blij mee. Wij hebben Ellen enige tijd ondersteund, maar al snel kon ze op eigen kracht de zaak runnen. Ze heeft het uitstekend gedaan, samen met de kinderen, zegt Gerard, waar Hennie het volmondig mee eens is”
Het heeft 3 burgemeesters geduurd voordat we het bondsgebouw konden kopen. We zijn gestart met burgemeester van Veghel, burgemeester Gresel heeft de grootste doorslag gegeven en burgemeester Verbeten kon de handtekening eronder zetten”. In 2024 hopen wij het mee te mogen maken, 50 jaar van Kol op de Brink!
Naast het ondernemen heeft Gerard veel vrijwilligers werk gedaan.
Zo was hij 20 jaar bij de brandweer, maar hij kon niet altijd gaan, het werk moest ook doorgaan. Hij heeft 10 jaar de buurtbus gereden, 15 jaar vrijwilligers werk gedaan bij de kerk. Nu is hij nog vrijwilliger bij de vrijwillige thuishulp. Wij moesten van de gemeenschap leven en zo kunnen we iets terugdoen, zegt Gerard.
Kaartclub
Ik kaart al 55 jaar 1 dag in de week. Gerard is als enige nog over van de oprichters, er komen steeds nieuwe inwoners bij, het is een gezellige avond.
Gerard heeft mooie herinneringen aan de carnavalsvereniging ‘D’n Uutloat’. In 1989 waren we Prinsenpaar, 13 jaar bestuur Ouwe Prinsen, waarvan ik 13 jaar voorzitter ben geweest, een mooie tijd.
Wonen in Sint Tunnis
Het wonen in Sint Tunnis, zegt Gerard met een zucht, dat is anders geworden. Wat geweest is komt niet meer terug. De druk bezette cafés, etc. Maar het knapt weer op, het gaat de goede kant op. Ze wonen er samen met veel plezier!
Quote
Gerard: doe iets voor de gemeenschap.
Hennie: vriendelijkheid behouden, luisteren naar de jeugd is mijn motto. De jeugd is niet anders dan vroeger. Ik heb altijd iets met jeugd gehad.
Hennie en Gerard bedankt voor jullie gastvrijheid en jullie openheid.
