Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Ronald Korsten
Als kind groeide ze op in Volkel waar bij de ouderlijke boerderij de kiem is gelegd voor de liefde voor de natuur. “Met mijn twee broertjes en zusje was ik veel buiten, ook in de nabijgelegen bossen. In eerste instantie koos ik voor een studie Nederlands en had plannen om journalist te worden. Na verloop van tijd ben ik overgeschakeld naar de Mbo- en Hbo-opleiding Bos en Natuurbeheer.” Aan het woord is Janneke de Groot, boswachter van ‘onze’ Staatsbossen.
Het beroep van boswachter geeft bij veel mensen een wat geromantiseerd beeld. De realiteit blijkt echter anders. “We krijgen allerlei opmerkingen, meldingen, verzoeken en aanvragen binnen van mensen en organisaties, bijvoorbeeld om iets in de natuur te organiseren. Denk bijvoorbeeld aan een herinneringsbank, een asverstrooiing, mountainbiketocht of een geocacheroute. De pijlers van Staatsbosbeheer zijn ‘beschermen, beleven en benutten’. Bij een aanvraag maken we een afweging op basis van die drie pijlers. Natuurlijk gunnen we de mensen van de avondvierdaagse een mooie wandeling, maar auto’s en muziek in een stiltegebied zijn niet wenselijk. ”Janneke vervolgt: “Ook dien je mensen er bewust van te maken dat ze in een natuurgebied zitten. Zo moet een hond op ons heidegebied echt aangelijnd zijn. Een tijdje geleden hebben we een ree af moeten maken omdat die, verjaagd door een hond, ergens achter was blijven hangen en verlamd was geraakt. Dat vind ik dierenleed dat voorkomen had kunnen worden.”
Janneke geeft aan dat de beeldvorming rond het beroep van boswachter vaak anders is dan de werkelijkheid. Als boswachter zit ik zo’n 80-90 procent op kantoor. Afspraken met verenigingen moeten worden vastgelegd, mailtjes beantwoorden, social media bijhouden, jeugdactiviteiten organiseren, soms een persbericht maken en met ons team intern de koers bepalen.
Op de vraag wat de Sinttunnisse Staatsbossen bijzonder maakt, hoeft Janneke niet lang na te denken: “De heide met daarbij de authentieke Kempische heideschapen zijn natuurlijk fantastisch. Mijn lievelingsplek is het stuifzandgebied en de heide met vele soorten (korst)mossen, jeneverbessen en kenmerkende dier- soorten zoals heivlinder en rugstreeppad. Wist je overigens dat we drie keer een melding hebben gehad van een wolf op doortocht? Dat vind ik echt complete verwondering.” Moeten we ons daar dan geen zorgen over maken? “Nee, die beesten zijn zo schuw, als mens heb je daar weinig van te vrezen.”
Voor de komende jaren liggen er voor Janneke en haar collega’s wel wat uitdagingen: “De maatschappij verandert, daar moeten wij voortdurend op anticiperen. Na het productiebos van vroeger moeten we meer balans gaan aanbrengen op basis van de genoemde pijlers, met een krap budget voor recreatie. We willen dat mensen de natuur optimaal kunnen beleven, maar niet alles kan overal. Er moeten ook rustige delen zijn voor wilde dieren. Als boswachter heb ik voorlopig nog wel wat uit te leggen, maar dat doe ik graag!”