Waarin Eightball Boppers vooral verschilt met bands als Oasis en Fleetwood Mac
Het is een gave, zou je kunnen zeggen. Veel met elkaar optrekken en toch elkaars grillen en nukken accepteren. Dan houd je het wel een paar jaar samen vol. Zoals de muzikanten van de Eightball Boppers, die het net even wat slimmer aanpakten dan pak ’m beet Oasis en Fleetwood Mac. De band bestaat twintig jaar en viert dat.
Je kent ze wel, de broertjes Gallagher van Oasis. Die elkaar ondanks miljoenensucces bijna naar het leven stonden. Of Fleetwoord Mac, waarbij heftige ruzies en relatiestrubbelingen in de hoogtijdagen het einde van de band inluidden. Niets van dat alles bij Eightball Boppers, vier jongens/mannen uit het Land van Cuijk. ,,Als er iets is, wordt meteen de lucht geklaard”, zegt Willy Cornelissen van de band.
Niet gek dus dat de band zondag het twintigjarig bestaan viert.
Zonder zanger die een gitaar richting hoofd van de gitarist gooit. Zonder drummer die de bassist met zijn stokken bewerkt. Martijn Willems uit Ledeacker, Bert Damink uit Sint Anthonis, Willy Cornelissen uit Rijkevoort en Henk Honing uit Mill zijn net wat relaxter.
Overal geweest
Eightball Boppers is wat dat betreft niet zo rock-’n-roll. Of toch wel? ,,Wat is er nou leuker dan samen op pad te gaan, op het podium te staan en samen weer te vertrekken? Samen de passie voor muziek te delen? We spelen overal, zijn overal geweest.”
Maar ja, als je voortdurend op elkaars lip zit, dan kan het wel eens knallen. ,,Het blijft mensenwerk. Aan de kleinste dingen kun je je gaan ergeren. We hebben daarin een modus gevonden. Ieder heeft zijn eigen taak in onze rockabillyband.” De een heeft de muzikale leiding, de ander zet de punten op de i. De een regelt de financiën en is de organisator, de ander brengt als chauffeur de band naar de juiste zalen.
Voordat je het weet, ben je aan je jubileum toe. We hebben het over twintig jaar, maar het hadden er net zo goed veertig kunnen zijn. Eightball Boppers ontstond op de resten van Keessie & The Seltens of Swing waarbij Kees het voor gezien hield. Zonder Keessie moest een andere bandnaam gevonden worden.
Drank, vrouwen, ego’s
Het werd Eightball Boppers. ,,De zwarte bal van een poolbiljart met een 8 erop is een gimmick in de wereld van rockabilly. Die zie je heel veel terug. Ook bij tatoeages. En boppen is een stijl van dansen die je alleen kunt doen op die muziek.” De jaren vijftig, die keren terug door de muziek van de band. Met als favoriete thema’s drank, vrouwen, auto’s, macho’s en ego’s. En alles wat daarbij komt.
Ze traden op in Nederland, Duitsland en de Verenigde Staten, maar Cornelissen heeft de meest dierbare herinneringen toch aan de optredens in eigen land. ,,In café Fanfare in Giethoorn dat als filmlocatie is gebruikt voor de speelfilm Fanfare van Bert Haanstra. We kwamen daar binnen en tijdens de soundcheck stroomde het café al vol. Mensen gooiden viltjes met daarop verzoeknummers naar ons toe. Kenden we het nummer, dan speelden we dat.”
Terschelling
Of anders dat concert in de Koffiepot. ,,Een kroeg-restaurant op Terschelling. Met allemaal koffiepotten op een plank tegen de wand. De eigenaresse moest die telkens naar achteren schuiven omdat die eraf dreigden te trillen. We komen nog wel eens mensen tegen die zeggen; ‘hé, zijn jullie de Boppers? Ik was erbij in die kroeg’.”
Ook leuk: ,,Dat optreden in de gevangenis in Zeeland. We voelden ons net Johnny Cash.” De Amerikaanse zanger trad in 1969 op in de zwaar bewaakte San Quentin gevangenis in de staat Californië. ,,Toen we wegreden, vroegen we nog of er iemand mee wilde.“ Niet dat zo’n uitbraakpoging was gelukt. ,,Zoals in een film werd onze auto van onder met spiegels gecontroleerd.”
Het waren twintig mooie jaren. En er worden er nog een paar aan toegevoegd. Tenminste, zo lang de muzikanten elkaar niet in de haren vliegen.
Eightball Boppers geeft zondag een jubileumfeest in Oelbroeck in Sint Anthonis (15.00 uur). De toegang is gratis.
Bericht afkomstig uit de Gelderlander, editie Maasland dd 6 maart 2024
Redacteur: Joost Ariaans
