INTERVIEW MET HARRY EN ANNE-MARIE VAN RESTAURANT VILLA BLOEMENHOF Door Jos Christiaans
Adieu Villa Bloemenhof
Enkele weken geleden werd ik gevraagd om voor Samen Sint Anthonis de eigenaren van restaurant villa Bloemenhof te interviewen. Alweer maanden geleden maakten zij bekend dat zij na 23 jaar gingen stoppen in Sint Tunnis. Er deden al langer geruchten de ronde en misschien kon ik o.a. middels dit vraaggesprek wat duidelijkheid verschaffen aan de lezers van Samen Sint Anthonis.
Buren
Ondanks mijn onbekendheid met interviewen heb ik dus toegezegd en dat kwam ook door een aantal andere factoren. Sinds ’89 woon ik in de Breestraat schuin tegenover dat prachtige pand villa Bloemenhof, honderd meter van me vandaan, bijna buren dus! Wat wist ik van die buren! ..Weinig… Als ik Harry ergens in een winkel zou zijn tegengekomen zou ik hem zelfs eerlijk gezegd niet herkend hebben. Anne-Marie echter wel. Zij was het gezicht van het restaurant samen met haar trouwe assistent Ron. Verder wist ik dat ze afkomstig waren uit Cuijk en daar in de jaren 90 een bistro gerund hadden “In den Hemel “ , in het straatje tegenover de schouwburg.
Ik werkte toentertijd op basisschool De Harlekijn in de wijk Padbroek in Cuijk, (tijdens het interview blijkt dat Anne-Marie haar kleuterjaren op deze school doorbracht en dat Harry, als echte Cuijkenaar vrijwel al mijn collega’s van toen kent en bij een daarvan zelfs in de klas heeft gezeten) en hoorde van collega’s die daar geregeld kwamen hoe jammer zij het vonden dat deze mensen Cuijk gingen verlaten. Dit vermeld ik niet zomaar. Ook nu heeft hun aangekondigd vertrek uit Sint Tunnis dat jammergevoel opgeroepen. En niet alleen door hun voortreffelijk restaurant!
Nog een factor om het interview aan te gaan was het feit dat ik hun kon vertellen dat een zwager van mijn vader hun huis, villa Bloemenhof, begin jaren dertig heeft laten bouwen. De weduwe van deze zwager, vertelde Harry, stond overigens op een zondagmiddag in hun beginjaren aan de deur. Zij had nogal wat gegevens over het huis en wist o.a. nog te vertellen dat de prachtige binnendeuren f1,85 gekost hadden. Verder verraste ik hen met het overbrengen van de groeten van enkele wederzijdse kennissen van Egidia en mij, waarvan zij niet op de hoogte waren.
Kus
Dus toog ik enkele weken geleden op een vrijdagmorgen naar Henri Dunantstraat. 5 gewapend met mijn verouderde Samsung telefoon (hopelijk doet ie t) voor de opname. Het werd een ruim ander halfuur durend gezellig gesprek “an de toffel”
Harry, een rasechte Cuijkenaar, en Annemarie hebben elkaar, zoals ze zelf verwoordden, in hun eigen achtertuin (van villa Bloemenhof) ontmoet en hun eerste kus gegeven. Ook zij waren n.l. begin 90 vaste bezoekers van de voormalige dancing Bos die ongeveer stond op de plaats van de huidige hal van het gemeentehuis.
Pa en Ma Martens, de ouders van Harry waren de eigenaren van restaurant-café De Beurs, een begrip in Cuijk en de horeca is hem dus met de alom bekende “paplepel” ingegeven.
In tegenstelling tot Harry komt Anne-Marie niet uit de horeca. Zij is opgeleid voor de zorg en activiteitenbegeleiding maar had bijbaantjes bij Center Parcs en in de horeca. Zij woont vanaf haar vroegste jeugd in Cuijk.
Ambities
Allebei voor in de twintig begonnen ze in Cuijk dus bistro in den Hemel en enthousiast vertellen ze over die tropenjaren daar. Maar het stel had ambities. Ze wilden zich blijven ontwikkelen en met Frank, Harry’s rechterhand in de keuken, waren ze er zeker van een hoger niveau aan te kunnen.
Toen er zich dus na tweeënhalf jaar een koper meldde besloten ze het avontuur aan te gaan en een geschikt pand met woning te zoeken. Voorwaarde was dat het in de regio stond. In ieder geval niet verder dan 15 km van Cuijk zodat ze in de beginfase zeker op hun trouwe, vaste klanten konden rekenen. Een goede kennis wees hen op villa Bloemenhof in Sint Tunnis en zij vonden daar precies wat ze zochten. Ook toenmalig burgemeester Gresel was zeer enthousiast, vertelde Harry.
Hoogtepunt
Heel geleidelijk hebben ze het restaurant in de afgelopen 23 jaar gebracht tot het niveau waarvan zovelen in de regio maar ook ver daarbuiten hebben genoten. Goede recensies in o.a. VT Wonen droegen bij aan bekendheid en succes. Eerst vanuit de regio en later vanuit heel het land kwamen de gasten. Het echte horecagevoel zit in je en kun je volgens hen niet leren, een bordje neerzetten kan iedereen maar je moet het je gasten naar de zin maken. En dat deden zij als geen ander, zowel op culinair gebied maar ook qua sfeer. Dat bevestig ik bij dezen uit eigen ervaring.
Op mijn vraag wat er op het gebied van het eten in de loop der jaren het meest veranderd is krijg ik als antwoord “Het dieet”. Niet alleen het vegetarisch dieet maar vooral veel andere. We gingen daar heel serieus mee om. Wel veel meer werk maar het betekende ook uitdaging en weer nieuwe gasten.
Mooiste herinneringen
Hun mooiste herinneringen zijn de bruiloften in de tuin, van vaste gasten maar ook van vrienden. De eerste keer dat er ook echt door de trouwambtenaar getrouwd mocht worden was een van de hoogtepunten.
Sociaal
Heel veel terugkerende gasten hebben ze in al die jaren en natuurlijk zijn daar ook enkele echte vriendschappen uit voortgekomen. Maar ze kennen ook veel gasten die ze eigenlijk ook als een soort vrienden beschouwen maar waarvan ze weten, nu de beslissing gevallen is, dat je ze waarschijnlijk nooit meer zult zien of misschien bij toeval. En dat doet zeer. Aan de reacties op o.a. Facebook lezen ze ook de pijn af van veel dierbare gasten.
Ze hebben in die 23 jaar op een eiland geleefd. Gewoond en gewerkt in villa Bloemenhof. Sociaal hebben ze in Sint Tunnis weinig opgebouwd.” We hebben wel vrienden hier maar die zijn op twee handen te tellen. Zo is het gewoon gelopen. Gedeeltelijk bewust maar ook onbewust. We zaten niet bij groepjes, verenigingen, we bleven gewoon neutraal. Het was fijn om aan niks vast te zitten.” Hun sociale leven hadden ze en hielden ze vast in Cuijk.
Betrokkenheid
Wat mij zeer raakt in het gesprek met hen is de betrokkenheid met hun personeel. Natuurlijk met vaste medewerkers als Ron en Frank, al eerder genoemd, maar ook met de vele andere medewerkers in de loop van de jaren. De zorg over hun welzijn spreekt uit alles wat ze beide over hen vertellen en met name hun intense betrokkenheid bij een tragisch ongeval van een van hen is tekenend.
Hoe verder
De laatste jaren wordt het hen duidelijk dat Anne-Marie het “sjouwwerk” in het restaurant, maar ook in huis pakt ze alles aan, moeilijk meer aan kan. Haar lichaam laat haar wat in de steek en die chronische aandoening is de reden dat ze allebei al wel eens bezig zijn met de vraag “hoe verder?”
In eerste instantie schrikken ze en voelen ze zich op z’n minst opgelaten en overrompeld als ze van iemand de geruchten horen dat de gemeente blijkbaar plannen heeft met gedeelten van hun tuin. Ze besluiten dan zelf maar de telefoon ter hand te nemen en krijgen dan snel “de gemeente” op bezoek.
De zaak was toen snel beklonken volgens Harry en Anne-Marie. Het was eigenlijk het juiste moment en dus viel uiteindelijk alles op z’n plaats. Het betekende dus verkoop van villa Bloemenhof aan de gemeente. Een klein gedeelte van de zij-en achtertuin heeft de gemeente blijkbaar nodig voor de plannen van de nieuwbouw op de Merrit. Het pand zal waarschijnlijk te zijner tijd in de verkoop komen.
Toekomst
Wat betekent het echter voor hen? Wat biedt de toekomst? Annemarie heeft naast de passie voor de horeca ook een passie voor interieur en alles wat daar mee te maken heeft. Ze geeft adviezen bij het inrichten van huizen. Ze heeft naast het werk in het restaurant ook in Boxmeer een winkel gerund op dat gebied. Harry ondersteunt momenteel collega’s in de horeca en helpt waar nodig bij de activiteiten van Anne-Marie. Waar ze uiteindelijk zelf gaan wonen weten ze nog niet.
Graag waren wij, en ik weet velen met mij, als afscheid nog een keer te gast geweest bij villa Bloemenhof Dat zat er mede vanwege corona helaas niet meer in. Sint Tunnis zal deze aardige mensen met hun prachtig restaurant missen. Dank Annemarie en Harry. Het ga jullie goed.
