Een inwoner laat ons het volgende weten;
"Een dorpsverbinder heeft mij gevraagd of ik met iemand wil wandelen, tijdens het uitlaten van de hond. Het was een elkaar helpen vraag, daar heb ik positief op gereageerd. Ik heb een kennismakingsgesprek gepland" Na een rondleiding door haar appartement zijn we gelijk een stukje gaan wandelen. Onder het wandelen kunnen we ook praten, aldus mevrouw.
Ze vond het zo FIJN IEMAND te hebben, onder het wandelen zij ze steeds: "ja het klikt wel he?" Mooi toch. Er is al een nieuwe wandel afspraak gemaakt.
AANDACHT VOOR ELKAAR daar doen we het voor, Wij kijken naar wat kan, doe jij ook mee in aandacht voor elkaar? Wij zwaaien niet alleen, maar nemen ook de tijd voor een praatje.
Zoals een oudere mevrouw vertelde: toen ik nog een hond had, had ik altijd een gesprek tijdens het uitlaten. Nu is de hond dood en lopen de mensen door.................................. Om stil van te worden toch?
