Wie zijn wij? Is een serie waarin de Dorpsverbinders de dorpsbewoners interviewen.
Op 16 februari 2021 zijn we in gesprek met Peter van Hassel en zijn vouw Nelly. Onder het genot van een kopje thee en een lekker plakje eigen gebakken cake laten we Peter vertellen.
“Ik was een sporter vroeger, fietscross, motorcross en schaatsen.
Ik heb in 2001 en 2007 de tentoonstelling Cross der Azen” georganiseerd, in het MFC en bij autobedrijf Zeegers in Sint Anthonis”
Wil jij jezelf voorstellen?
" Ik ben geboren in 1946. Ik kom uit een gezin met 3 kinderen. We woonde aan de Dorpsstraat in Sint Anthonis. (Nu de Breestraat) In het huis van Nell en Harry Arts. Mijn opa heeft het huis zelf gebouwd”
“In 1948 zijn we verhuisd naar de Hoefstraat, waar we nu nog wonen, dat was toen een binnenweg” In 1977 heb ik Nelly leren kennen, en zijn in 1978 getrouwd”
Hoe omschrijf jij je omgeving waarin je woont?
"We wonen in een prettige omgeving, veel vrijheid, goede buren en veel ruimte. 1 keer per jaar hebben we een BBQ met de buurt. Met de bewoners van de Wieland hebben we goede contacten. Jan Huib wast de auto, Ale haalt zaterdag het oud papier op en drinkt een kopje koffie. Door de coronamaatregelen mag Ale niet meer binnenkomen helaas”
Waar ben jij zoal mee bezig, werk/Wat zijn je hobby’s?
"Als kind was fietscros mijn grote hobby, daarna werd het motorcross. Op 12-jarige leeftijd heb ik tijdens het fietscrossen het stuur in mijn keel gekregen, ik huilde, maar er kwam geen geluid”
Peter verteld dat hij een jaar daarna klachten kreeg. Door een KNO-arts werd toen als gevolg van het fietsongeluk een verbrijzeld strottenhoofd vastgesteld.
"Ik ben op mijn 17e met spoed opgenomen in het Radboud Ziekenhuis, vanwege een gesprongen blindendarm, en heb daar 7 maanden gelegen. Ik kreeg steeds minder lucht, ben geopereerd. (Tracheotomie) Er zit nu een buisje (canule) in mijn luchtpijp vlak boven mijn borstbeen”
2 ½ jaar heb ik niet kunnen praten. Communiceren ging via een krijt bordje”
“Ik heb de mooiste tijd van mijn jeugd gemist”
"Van18 jaar tot 29 jaar ging het slecht. Veel ziekenhuis opnames en operaties waren orde van de dag. ik moest opnieuw leren leven, zegt Peter. “Ik werd 100% afgekeurd, maar dat wilde ik dit niet. Ik ben een doorzetter”
Koos Aben de fietsenmaker in Sint Anthonis, heeft veel voor jou betekend, wil je daar iets over vertellen?
“Dankzij Koos Aben( ben ik weer teruggekomen in de maatschappij. Hij heeft mij daarbij geholpen. Dit is heel belangrijk voor mij geweest. Ik heb 2 jaar bij de fietswinkel gewerkt”
“Daarna heb ik 32 jaar met heel veel plezier in Cuijk gewerkt bij Colt International tot mijn 55e. Ik ben helaas in 2000 door gezondheidsklachten in de WAO gekomen”
Peter neemt ons mee in zijn hobby’s.
“Ondanks mijn handicap ben ik altijd heel sportief geweest en ik kan wel zeggen dat ik aardig gepresteerd heb in de Motorcross”
Motorcross: “In 1967 heb ik mijn 1e wedstrijd gereden, ik was toen 21 jaar. Via de gebroeders Schoonwater in Oploo heb ik toen een contract gekregen. Behaalde altijd een 1e of 2e prijs. Ik heb een geweldige tijd gehad met het crossen, zegt hij lachend. “In 1974 ben ik gestopt met crossen, kon het niet meer combineren met mijn werk”
Schaatsen: “In 1985 ben ik begonnen met schaatsen, met een clubje gingen we 4 à 5 keer in de week naar Eindhoven. De Alternatieve Elfstedentocht in Oostenrijk heb ik 6 keer gereden, met Frans van Kempen mijn schaatsmaat! Heel mooi om te doen, 10 uur achter elkaar schaatsen. Jammer genoeg moest ik daarmee stoppen vanwege gezondheidsklachten.”
Schilderen: “Toen ik in 2000 in de WAO kwam ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe hobby, dat heb ik gevonden in schilderen” (pentekeningen en acrylverf) Prachtige schilderijen van de hand van Peter, hangen aan de muur. Boven de tafel hangt de ingelijste boerderij (zie foto)
Ik probeer uit wat kan
Peter en Nelly hebben heel wat gefietst samen. “In 2010 heb ik een hersenbloeding gehad. In 2017 een herseninfarct en een beroerte. Sindsdien gaat het lopen slechter. Ik probeer uit wat kan. Dus nu heb ik een 3 wieler”.
“Ik houd van gezelligheid, door mijn CVA heb ik een karakterverandering ondergaan, kan veel niet meer, niet meer sleutelen, wat ik vroeger altijd gedaan heb, geen auto meer rijden, ik voelde dat het niet meer ging……………………automaat gekocht, kleine stukjes rijden, je past je aan, dan komt toch het moment, dat je het rijbewijs moet inleveren”
Wat betekend de coronatijd voor jou, heeft die invloed op je leven?
"Ja dat heeft een enorme aanslag op mijn leven, ik ben bang om het zelf te krijgen. Ik zit in de risicogroep. Ik blijf binnen en kan nergens naar toe. Eerder kwamen oud-collega’s regelmatig langs, nu kan dat niet meer”
Hoe hou je toch contact met mensen?
"We bellen regelmatig”
Wat deed je eerst wat nu niet meer kan?
"Ik mis de live contacten” Het was hier altijd een zoete inval vult Nelly aan, nu kan dit niet meer. Het heeft grote impact voor Peter, zegt Nelly.
Wat ervaar je als minder plezierig of zelfs negatief?
"De geneugten van het leven zijn weggevallen, we gaan niet meer op bezoek, gaan niet meer uit eten, iets wat ik altijd zo graag deed. We kunnen geen vrienden opzoeken. Fietsen wat we heel graag deden kan nu ook niet, door de kou krijg ik hoestprikkels en moet ik erg hoesten. Gelukkig is Nelly nu thuis, nu ze niet meer werkt. Ik had anders niet geweten hoe ik het dan had gered.”
Wat ik als negatief beschouw is
"Het binnen zitten, de angst om het zelf te krijgen, ik vermijd mensen terwijl ik een mensenmens ben. Ik voel mij soms eenzaam”
Ik vraag hem wat hij als eerste zou doen als het weer mag
Uit de grond van zijn hart kwam zijn reactie: “uit eten gaan is het liefste wat ik dan wil doen, dat is het enige wat we hebben samen” Dat mis ik zo!
Wat zou jij de mensen willen meegeven?
"Geniet van het leven, niet uitstellen tot morgen, vandaag doen. We hebben een camper gehad mooie reizen gemaakt. We zeggen vaak tegen elkaar: wat goed dat we dat gedaan hebben”
Wat is je levensmotto
“ Probeer uit wat nog kan"
" Kijk naar wat je wel kan
Kijk niet naar wat je niet kan”
Hoe kijk jij tegen het online dorpsplein aan?
Zeker in deze tijd geeft het een mooie afleiding. Peter kende de website niet, was blij ervan te horen en heeft zich direct ingeschreven. Nelly geeft aan dat ze het lastig vond om de interviews op te zoeken. (Staan onder de kop: thuis in je dorp)
Peter we bedanken jou dat jij je verhaal met ons wilde delen.
Wie is de volgende die wij kunnen interviewen? Nog even geduld!