Een openhartig gesprek met Henri Pennings, wie kent hem niet?
Dit interview is een tijdje op de plank blijven liggen, maar hier is het dan!
Henry Pennings: een man met een hart voor muziek, vrienden en zijn dorp Sint Tunnis. Tijdens ons gesprek heeft hij me meegenomen op een reis door zijn leven vol verhalen en herinneringen.
Henry is geboren en getogen in Sint Anthonis.
We begonnen ons gesprek met een kop koffie en een koekje en al snel bleek dat Henry een geboren verteller is. Hij groeide op in Sint Tunnis, waar hij vele inwoners kent waar hij trots op is. Zo vertelt hij over zijn werkend leven, waar hij verschillende banen heeft gehad bij bedrijven in de buurt, zoals Berdex, Huub Nooyen, staalwerk fabriek in Veghel en bij de IBN. Helaas werd hij afgekeurd, maar dat heeft hem er niet van weerhouden om volop te genieten van het leven.
Zijn motto: “Je moet door, dat heb ik geleerd van ons pap. Ik doe van alles, je moet toch onder de mensen blijven komen”
Vrienden (groepen)
Zo is Henry lid van verschillende vriendengroepen, inclusief de kaartclub, waar ze nu met 5 vrienden inzitten. Hij vertelt met warmte over zijn vriend Anton van Haren, die helaas 12 jaar geleden is overleden. Maar de kaartclub blijft hem jaarlijks herinneren en brengen een bezoek aan zijn familie, Ilse en Annie van Haren.
’t Hert
Met de vriendengroep zaten we regelmatig bij café ’t Hert’ daar hebben we vele uurtjes doorgebracht. Ik was 25 jaar toen ik daar begon als diskjockey en heb er 23 jaar gedraaid. We zijn nu plannen aan het maken om een grote reünie te organiseren. Het is de laatste kans voor velen om herinneringen op te halen en afscheid te nemen van deze geliefde plek. Want zoals velen weten wordt t Hert afgebroken.
Heemkunde Sint Tunnis
Ook is Henry actief bij de Heemkundekring, waar hij zich elke week bezighoudt met het verzamelen van bidprintjes.
Normaal
Maar waar Henry echt enthousiast over is, is zijn liefde voor Normaal. Hij is een grote fan van de rockgroep uit de Achterhoek en bezoekt alle concerten. Hij is zelfs lid van de fanclub, waar hij samen met andere fans optrekt en veel plezier mee heeft. Henry vertelt dat Normaal nog belangrijker is geworden na het overlijden van zijn broer Bart. Hij waardeerde het enorm dat Benny Jolink hem en zijn familie een condoleancekaart heeft gestuurd en dat ze steun hebben gevonden in de muziek van Normaal. Ons pap en man brachten mij daarna regelmatig naar concerten ook gingen ze wel eens mee, iets wat ze daarvoor niet deden.
Tijdens ons gesprek luisterden we samen naar muziek van Normaal en geeft Henry uitleg over de tekst. Het is duidelijk dat muziek voor hem veel betekent en dat hij er veel plezier aan beleeft. Hij draait zelf ook regelmatig muziek op verzoek.
Na 2 ½ uur zijn we uitgepraat. Ik kan niet alles opschrijven over wat er gezegd is, dan is het interview te lang. Maar ik ben blij dat ik Henry heb leren kennen. Hij is een warme persoonlijkheid die vol passie vertelt over zijn leven, zijn vrienden en zijn liefde voor muziek. Ik neem afscheid van hem en loop de deur uit, terwijl ik nog steeds een deuntje van normaal in mijn hoofd heb. Het lievelingslied van Henry: ‘doordonderen’
Henry, het was een mooi gesprek we hebben leuke herinneringen opgehaald, dank dat je mee wilde doen.
Dorpsverbinder Gerard Jansen.
