Wie zijn wij? Is een serie waarin de buurtverbinders buurtbewoners interviewen.
In de serie wie zijn onze buurtbewoners zijn we in gesprek met Daphne Brouwers uit Oploo.
Het is vrijdag 30 oktober 2020 i.v.m. de veilige afstand spreken we elkaar telefonisch. Daphne heeft een mooi verhaal te vertellen over Hulphond Nederland, ze leidt puppy hulphonden op.
We laten Daphne vertellen;
Mijn naam is Daphne Brouwers-Van der Sterren. Ik ben op 19 augustus 1969 geboren in Boxmeer en ben daar tot mijn 18de opgegroeid. In november 1987 ben ik gaan samenwonen met Jan in de Mr. Bergholtzstraat tot december 1993. We zijn toen verhuisd naar de Creijtestraat in Oploo waar we nu nog steeds wonen. Daar hebben we ook onze zonen Rik en Luuk van nu respectievelijk 24 en 22 jaar gekregen.
Hoe omschrijf jij je woonomgeving? Zijn er punten die je graag anders zou willen zien?
Oploo is een rustig dorp maar wel actief in diverse sporten en activiteiten. We hebben enkele winkels, openbaar vervoer zoals de bus en redelijk wat groen. Wat momenteel wel speelt, in ieder geval bij ons in de straat, is het puntje loslopende honden en hondenpoep. Zelf heb ik afgelopen jaren diverse pups mogen opvoeden van de stichting Hulphond Nederland en loop (meestal) met een schep rond tijdens het uitlaten. Daarnaast heb ik altijd iets bij me om het een en ander op te ruimen. Toch zou het fijn zijn ergens een groot uitlaatveld te hebben met opruimmogelijkheid. Misschien dat dat de overlast vermindert.
Waar ben jij zoal mee bezig, werk (gedaan)?
Mijn carrière, na een tal van losse baantjes via het uitzendbureau, is begonnen als deeltijd afdelingssecretaresse bij de gemeente Boxmeer en de vroegere LTS Boxmeer. Daarna ben ik fulltime begonnen als telefoniste/receptioniste bij de gevangenis in Overloon. Nu het AZC. Een paar jaar later heb ik binnen Justitie gesolliciteerd op de afdeling Bevolking van de JJI Hunnerberg, dependance Overloon.
Jij werkte bij gedetineerde jongeren, hoe was dat?
Het werken met gedetineerde jongeren, zowel jongens als meisjes, heeft mij een heel andere kijk op hun leven gegeven en geleerd dat oordelen heel makkelijk is maar er zit een verhaal achter. Uiteraard spreek ik hun daden niet goed maar na een veroordeling, verdient iedereen wel weer een kans. Toen de dependance in Overloon werd gesloten, ben ik naar Nijmegen gegaan. De reistijd brak me af toe op. Toen er een vacature op de afdeling BSD (Bureau Selectie- en Detentiebegeleiding vrijkwam in de PI Maashegge, heb ik gesolliciteerd en aangenomen waarna ik daar heb gewerkt op de gesloten afdeling met mannen
Naast mijn werk in de gevangenis heb ik de politieopleiding gedaan en stagegelopen in Boxmeer en Cuijk. Een voetbalwedstrijd op de camping in Tsjechië heeft in 2007 helaas een einde gemaakt aan deze carrières. De schouder ging uit de kom en heeft van binnen zoveel kapot gemaakt dat het niet meer veilig was om te blijven werken. Daarnaast is in 2012 bij mij EDS (Ehler-Danlos-Syndroom) vastgesteld.
Wat is EDS?
Dit is een bindweefselziekte. Bij schiet hierdoor alles heel makkelijk uit de kom met alle gevolgen van dien zoals breuken. Ik ben dan ook volledig afgekeurd.
Wat zijn je hobby's?
Door het bovenstaande is veel weggevallen. Met name de sociale contacten. Voorheen heb ik gehandbald, gevoetbald, getennist maar ook gejudood en gelopen. Muziek, met name zingen, was ook een van mijn hobby’s en loopt eigenlijk als een rode draad door mijn leven. Samen met mijn vader, mijn zusje en Jan hebben we vele bruiloftsmissen verzorgd. Nu probeer ik zoveel mogelijk te lopen. En straks als mijn vierde hulphond pup in opleiding Trijntje wat groter is, hoop ik dit weer wat vaker op te pakken.
Je bent niet vrijwilliger van KNGF maar van Hulphond Nederland. Wat is het verschil?
KNGF is echt alleen voor blindengeleidehonden. Stichting Hulphond Nederland leidt honden op in 4 categorieën: therapiehonden, ADL-honden, Epilepsiehonden en PTTS-honden.
Hoe ben je met hulphond Nederland in aanraking gekomen?
In 2016 ben ik gevolgd door een verpleegkundige in opleiding. Zij had als opdracht een chronisch zieke te volgen en te kijken wat er nog mogelijk was, daar ik een klik had met dieren kwamen we uit bij de stichting.
Hoe werkt dat?
Ook hier moet je door een selectie en krijg je via e-learning en meeloopdagen een kijk op wat de bedoeling is. Ook wordt je thuissituatie bekeken. Na 3 examens was ik goed bevonden
Wanneer kreeg je de eerste pup?
In juli 2017, best wel spannend allemaal. Je wilt het goed doen en voor mezelf was het nog maar de vraag of ik het lichamelijk wel aan kon. Het voordeel is dan dat je na de afronding van het eerste gedeelte van de pup kunt aangeven dat je niet meer verder wilt of kunt. Gelukkig was dit niet het geval.
Wat betekent het in de praktijk een hulphond opleiden binnen je gezin?
Ik zie dit nu als “mijn werk”. Ik kom weer onder de mensen en heb een doel. Het mes snijdt dus aan twee kanten. Ik ben de “hoofdopvoeder” thuis. Als de mannen het moeten overnemen, moeten ze dat dus eigenlijk doen op de manier zoals ik het heb geleerd. Je doet het dus eigenlijk me het hele gezin.
Ontvang je begeleiding?
Ik word begeleid door iemand van de stichting, we komen bijna wekelijks bij elkaar. Zij schaaft nogal wat bij dus ik blijf leren. Zelfs bij pup Trijntje die no. 4 is. Maar het is net met kinderen, iedereen is anders.
Hoelang blijft de pup bij jullie en wat leer je de pup?
De pup hebben we ongeveer 14 maanden. In die tijd maken we haar/zindelijk, nemen we de pup zoveel mogelijk overal mee naar toe. Denk aan restaurants, openbaar vervoer, evenementen, huisarts- tandarts- of fysiobezoek etc. Daarnaast moeten verschillende commando’s aanleren. Tussentijds hebben we de 4-, 8- en 13-maandelijkse evaluaties.
Wat gebeurt er als de pup bij jullie weggaat?
Nadat ze bij mij klaar zijn, gaan ze terug naar de stichting en wordt bekeken waaraan nog wat bijgeschaafd moet worden (ik blijf tenslotte een leek) en waarvoor ze geschikt zijn. Dan wordt gekeken naar de persoon en wordt er gematcht waarna er nog een periode van training plaatsvindt met cliënt en hond. Eigenlijk ben je hier vanaf het begin tot het eind mee bezig maar naar gelang de ontwikkeling is de ene periode, denk aan zindelijkheid, wat drukker dan de andere periode. Ik zeg altijd: ik doe de lagere school, de stichting het vervolgonderwijs.
Hoe voelt het voor jullie gezin als de pup weggaat?
We weten dat dit gebeurt, dat moet je je goed realiseren, voordat je eraan begint. Ik doe het voor iemand anders, stel: “je zit in de rolstoel te wachten tot er hulp komt, de hulphond kan het leven weer waardevoller maken” Daar doe ik het voor. We worden op de hoogte gehouden en zien de hond altijd terug.
Heb je een leuke ervaring die je met ons wilt delen?
Eigenlijk heb ik vele leuke ervaringen. Je krijgt altijd vragen. Hetzij over de pup, hetzij over de stichting. Je bent eigenlijk een klein beetje een soort ambassadeur maar het leukste vind ik dat ik eigenlijk bijna overal medewerking krijg om te trainen. Ik mag in de winkels met de pup, ze gaat mee naar mijn fysiotherapeut etc. Als dat allemaal niet zou mogen of kunnen, kan ik niet opleiden.
Wat betekent de coronatijd voor jou, heeft het invloed op je leven, wat deed je eerst wat nu niet meer kan?
Corona heeft zeker invloed op ons leven. Ik kan nu niet overal meer trainen met de hond. Denk hierbij aan het ziekenhuis of school. Daarnaast heb ik nog een moeder en schoonmoeder die in de categorie kwetsbaar vallen en waarvoor ik een beetje mantelzorg samen met de andere familieleden. Ik probeer me dus zoveel mogelijk aan de maatregelen te houden door een mondkapje te dragen, de anderhalve meter etc. etc. Een kop koffiedrinken doe ik liever niet als ik boodschappen aflever.
Wat ervaar je als minder plezierig of zelfs negatief?
Dat er nu nog mensen zijn die de maatregelen niet serieus nemen en maar door blijven feesten of geen mondkapje dragen omdat dit (nog) niet verplicht is.
Bent je bang om zelf corona te krijgen?
Nou, niet echt bang. Ik denk zelfs met twee gezinsleden die in het onderwijs werken niet de vraag is of we corona krijgen maar wanneer. Wel maak ik me zorgen dat als ik het krijg, hoe we het dan moeten doen met onze moeders. Maar tot op heden gaat het goed en ik blijf er thuis op hameren en soms als het moet spreek ik mensen buiten ook aan. Daar heb ik niet zoveel moeite mee. Dat aanspreken heeft dan nog duidelijk te maken met het “oude beroep”.
Hoe kijk je tegen de maatregelen aan? Die vind ik goed hoor, van mij mag het ook best wel iets strenger in de hoop dat het virus eerder de kop wordt ingedrukt. Maar daar zijn zelfs de knappe koppen niet helemaal uit.
Wat zou jij de mensen willen meegeven?
Als we nu met z’n allen doen wat we kunnen, zoals het houden aan de maatregelen, dan zou het toch goed moeten komen. En ik ben ervan overtuigd dat het dan ook goed komt. Dat heeft de eerste intelligente Lock down eigenlijk bewezen.
Hoe kijk jij tegen het online dorpsplein aan? Wat zou het kunnen opleveren, heb je suggesties/tips?
Heb er nog niet naar gekeken, op een rustig moment ga ik ga mij erin verdiepen.
Wat is je levensmotto/quote
Ik heb er verschillende maar de belangrijkste is: “doe iets goed of anders niet en sta erachter. Een ander is: je kunt veel zeggen maar het is de toon die de muziek maakt”
Daphne bedankt dat jij je verhaal met de lezers van samensintanthonis.nl wilde delen.
Veel succes je doet waardevol werk voor de stichting: Hulphond Nederland.