Tijdens een wandeling in Sint Tunnis kom je regelmatig mensen tegen en maak je een praatje. Zo kwam ik in gesprek met Jeanne Verstegen uit #Sint Anthonis. Ze vertelde enthousiast dat ze aan het trainen was voor het Pieterpad. "Die ga ik lopen met de groep Tachtigers" Dit gesprekje was de aanleiding om eens op bezoek te gaan bij Jeanne.
Jeanne vertelde aan het begin van ons gesprek dat ze net naar de leesclub was geweest. Mijn interesse was gewekt en ik vroeg haar om er iets over te vertellen.
Leesclub
Jeanne: In Sint Tunnis zijn er 2 leesclubs, onze groep bestaat uit 8 personen. We komen ongeveer eens in de 6 weken bij elkaar om een boek te bespreken. Onlangs lazen we "De 23 seconden" van Kees Beijnum, een pittig boek met veel personages. Één persoon las een hoofdstuk voor, daarna bespreken we het. Per jaar lezen we 6 boeken en komen bij elkaar van mei tot en met september. De leesclubs worden ondersteund door de bibliotheek, en enkele leden zoeken de boeken uit. Het volgende boek op de lijst is "Alexandra" van Lisa Weeda. Jeanne vertelt dat ze het erg leuk vindt om hieraan deel te nemen.
Nu gaan we over naar de groep tachtigers.
Wie is de groep: De Tachtigers?
Een opmerkelijk gezelschap: Jeanne, haar broer Jef de jongste van de groep, en haar twee zussen Mia en Lizette, allen boven de 80. Het is een uniek en bijzonder moment waarbij we tijdens de wandelingen herinneringen ophalen en nieuwe avonturen beleven, zegt Jeanne.
Hoe is het begonnen?
We hadden het er vaak over, vertelt Jeanne, maar het kwam er gewoon niet van. Toen zeiden we: "Nu maar doen, anders is het te laat.' We wilden het Pieterpad een keer gelopen hebben samen. "
"We zijn gestart in Pieterburen en hebben nu twee keer drie dagen gelopen met twee overnachting"
Jeanne en haar wandelpartners hebben tot nu toe zes etappes van het Pieterpad voltooid, waarbij ze gemiddeld ongeveer 20 kilometer per dag afleggen. De eerste drie etappes verliepen makkelijk, maar de laatste drie waren zwaarder vanwege de modder door regen en obstakels zoals hekken en koeien op hun pad. Ik ga met de trein en we ontmoeten elkaar op de afgesproken locatie. Jef regelt de overnachtingen, we hebben mooie overnachtingen gehad, zegt Jeanne.
Wat maakt wandelen leuk?
“ De prachtige velden, het weids uitzicht. Het is ontspannen, je zit in een andere wereld. Je wordt moe, maar door op tijd rust te nemen om te eten en te drinken, kun je daarna weer verder. "
Wat hebben jullie besloten?
Om het plezier in het wandelen te behouden, hebben we afgesproken dat we vanaf nu maximaal 15 kilometer per dag gaan lopen. "Het moet plezierig blijven. We dragen onze eigen rugzakken, dat voel je wel op je schouders. Ik nam eerst reserveschoenen mee, voor het geval ik natte voeten zou krijgen, dat doe ik nu niet meer. "
Jeanne pakt haar agenda en vertelt wanneer de volgende 3 dagen gepland staan. Het vertrekpunt is Sleen, ik heb er weer zin in, vertelt ze.
We maken een overstap naar een andere hobby van Jeanne.
Vierdaagse
Vorig jaar besloot Jeanne na 16 keer de Vierdaagse te hebben gelopen, te stoppen. Het ging niet meer zo snel als voorheen, vertelt ze. Ik liep makkelijk 5 kilometer per uur. Dat ging niet meer, het werd 4 kilometer per uur. Ik ben dan te lang onderweg met de pauze erbij heb ik niet voldoende tijd om op tijd binnen te komen. Het is goed zo. Ik liep veel alleen dat vond ik fijn, lang de 40 kilometer gelopen, de laatste jaren de 30. Wat maakt het zo leuk? De gezelligheid, de sfeer! Trots laat ze haar gewonnen medailles zien.
Ondanks haar 87 jaar is Jeanne nog steeds vitaal en actief, Ze wandelt iedere dag 4 à 5 kilometer, en neemt veel deel aan de activiteiten in het dorp.
Ik sluit het interview af met de vraag: ”Jeanne je bent 87 jaar, hoe blijf je zo vitaal?
Ach zegt ze: “Ík leef gewoon mijn leven, ik wandel elke dag 4 à 5 kilometer”
Haar motto: Blijf bewegen en blijf het onderhouden.
Jeanne, we wensen je nog veel wandelplezier in goede gezondheid.
Dank voor je leuke verhaal en dat je dit met ons wilt delen.
Dorpsverbinder
