Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Allebei zijn ze dol op volleybal, trainen heel fanatiek en zijn ze trots dat ze zover zijn gekomen. Kim Verkerk en Dani Jozephs spelen op het hoogste niveau van Nederland, bij hun club Activia. “Het is méér dan een hobby, het is een deel van ons leven.”
De eerste trainingsweken zitten er alweer op. Het nieuwe seizoen eredivisievolleybal staat voor de deur. Voor Dani Jozephs uit Sint Anthonis (22) en de Langenboomse Kim Verkerk (26) lijkt het gewoon geworden. Maar dat is het niet. “Misschien zie ik pas over tien jaar hoe bijzonder deze tijd was. En hoe leuk het leven als volleyballer is geweest”, zegt Kim die inmiddels zeven seizoenen in Activia 1 speelt en aanvoerster is. Dani is nog ‘maar’ vier jaar bij het vlaggenschip, maar had ook niet gedacht als jong meisje zo ver te komen. “In het begin kijk je enorm op tegen het eerste team, nu sta ik er middenin. En weet ik niet anders meer”, vertelt Dani.
Beiden vonden ze de sportieve uitdaging die ze zochten. “Fantastisch is het om met volle overgave met een groep meiden ervoor te gaan. Samen proberen we er het maximale uit te halen. Elkaar steeds verbeteren. Daar beleven we met z’n allen veel plezier aan. Het betekent ook dat je moet leren om feedback te geven en te ontvangen. Ja, dat kost soms een traan, maar als groep gaan we daar goed mee om. We weten dat elk detail het verschil kan maken.”
Samen knokken
In het volleybal is ieder punt belangrijk en kan de wedstrijd op elk moment kantelen. “Juist het element dat je constant moet knokken en dat je dat met het hele team moet doen is gaaf. De snelheid van de sport, het explosieve, dat spreekt ons aan. We houden wel van een beetje pit.” De meiden van Dames 1 trainen wekelijks drie of vier keer en zijn dan van 18.00 tot 22.00 uur in de Activiahal. Wedstrijdtraining, krachtoefeningen, bal- en techniektraining, aankomende tegenstanders analyseren en het eigen speelplan bespreken. Het is een complete aanpak. “En vergeleken met sommige andere teams uit de competitie is dit nog het minimum. We krijgen niets betaald, het is voor ons echt een passie. En zelfs meer dan dat, we kunnen ons een leven zonder volleybal bijna niet meer voorstellen. Het klopt dat het soms het sociale leven beperkt. Af en toe is het jammer dat we bijvoorbeeld niet bij een verjaardag kunnen zijn. En ook op wintersport gaan, zit er gewoon niet in. Maar het plezier wint het van de ‘pijn’. Onze omgeving is het gewend. We hebben ons leven om het volleybal heen gebouwd. Volleybal staat op één en daar moet je soms offers voor brengen.”
Gewoon kicken
Activia speelt de uitwedstrijden in het hele land, thuis is de Activiahal de vertrouwde basis. “Enorm cool om daar te spelen. Alles is tot in de puntjes geregeld. Er komen meestal zo’n 100 á 150 mensen kijken en die leven erg mee. De dj zorgt voor een lekkere sfeer. Echt geweldig om zo te mogen volleyen. Ook omdat er veel familie en vrienden zijn. Dat is gewoon kicken.” Het eerste damesteam kent elk seizoen wel een paar nieuwe speelsters, die soms van ver komen. Komend seizoen is de vaste kern wat kleiner omdat er enkele dames gestopt zijn. “Het is weer een uitdaging om er een groep van te smeden. Maar dat gaat zeker lukken”, zeggen Dani en Kim. “Steeds hebben we een heel hecht team gehad. Dat maakt ons sterk. Niet alleen op het veld maar ook daarbuiten. We gaan regelmatig met alle meiden na de wedstrijd een avondje uit. Heel gezellig.” “Hoe we komend seizoen gaan draaien?" Voor Kim is het even afwachten omdat ze terugkomt na een lange periode dat ze niet fit was. Neemt niet weg dat zowel Dani als Kim heel positief zijn. “We hebben een groep enthousiaste meiden bij elkaar. Sowieso maken we een frisse start. Nu al zin in!”
