Publicatie trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Op en top sportman, doorzetter en een voorbeeld voor anderen. Henk van Els viert in september zijn 90ste verjaardag en kijkt elke woensdag ernaar uit om te badmintonnen. “Punten maken, dat doe ik het liefst.”
Hij ziet er sportief uit, in het zwarte shirt met korte mouwen van zijn geliefde badmintonclub De Remmensberg. Zo’n 35 jaar geleden sloeg hij de eerste shuttles door de lucht. “Dat was toen nog bij BC Sint Anthonis, dat is de andere badmintonvereniging, die op zondag speelt. Maar omdat mijn vrouw het fijn vond om op zondagen wat anders te doen, ben ik overgestapt naar BC De Remmensberg. Daar is woensdag de vaste speeldag.” Zijn vrouw Maria knikt en schenkt de koffie in. “Klopt. En hij is nog heel fanatiek”, vult Maria aan. “Hij wil altijd winnen.”
Truc
Badminton is een snelle sport, dat sprak Henk vanaf de eerste dag aan. “Je bent de hele tijd bezig, het spel gaat op en neer. Je kunt lekker veel punten maken, want dat doe ik het liefst”, zegt-ie met een glimlach. Het mooiste is als ik een punt maak door net te doen alsof ik hard sla, maar dan de shuttle net over het net leg. Haha, die truc pas ik graag toe.” Remmensberg-bestuurslid Monique de Jong en clublid én zwager Toon Spierings, die ook bij het gesprek aanwezig zijn, herkennen het. “Ja, en als Henk eens een keertje mist, dan kun je het aan hem zien. Hij wil altijd winnen.” “Dat is ook de reden dat ik tijdens de badmintonavond weinig stil zit. Tussen de wedstrijdpotjes in maken we wel eens een praatje, maar het liefst blijf ik aan de gang. Al is het wel gezellig zo, met alle anderen”, vindt Henk.
Hij erkent dat het best bijzonder is als je op zo’n hoge leeftijd nog zo goed kunt sporten. “Ben ik ook heel blij mee. Dingen onthouden is soms wat lastiger, maar verder heb ik weinig klachten. Het helpt misschien dat ik als postbode 40jaar gefietst heb en elke dag rek- en strekoefeningen doe. Verder zou ik het niet weten. Van het ouder worden merk ik nog niet zoveel. Na een avond sporten, ben ik niet echt moe. Ik zou graag een paar keer per week gaan. De vakantieperiode duurt me dan ook eigenlijk te lang, want dan kan ik zes weken niet badmintonnen. Ja, ik kom best vaak mensen tegen die zeggen ‘doe jij dat elke week, knap zeg’, maar ik sta er niet zo bij stil. Mijn zicht wordt wel wat minder, dat is lastig. Want die shuttles komen heel snel op je af.”
Volgens Monique is Henk nog heel fit. “Hij raapt heel gemakkelijk de shuttles van de vloer. En met gemak slaat hij ze tot net onder het dak van het plafond. Gaat hem goed af, hoor. De snelheid is natuurlijk ietsje minder, maar zijn behendigheid blijft.”
Goede zaak
Is Henk dan nog opgewassen tegen de jongere garde? Henk: “We spelen altijd dubbelspel en de duo’s die tegen elkaar spelen zijn dan ongeveer even sterk. Kijk, de jongeren zijn natuurlijk fitter en sneller, ‘mar novvenant ik oud bin, kan ik nog goed mit’. Of ik voor de jongeren een voorbeeld ben? Och, dat weet ik niet. Zou mooi zijn”, zegt-ie bescheiden.
“Ik hoop dat als jonge mensen dit stuk lezen, ze zich allemaal gaan aanmelden. Dat zou een goede zaak zijn”, vindt Maria. “Ja, ik ben écht trots op Henk.”
Volgens Monique kan BC Remmensberg wel leden gebruiken. “We hebben op dit moment nog 16 leden. Het is zó’n mooie sport.”
Hoe lang Henk nog doorgaat, weet-ie niet. “Op naar de honderd? We zullen zien. Tja, mocht het in de toekomst niet meer gaan, dan kan ik altijd nog gaan wandelen. Doe ik trouwens nu al regelmatig, vaak samen met Maria en onze zoon Erwin. Ook leuk om te doen. Maar er gaat niks boven een potje badmintonnen. Dat blijf ik doen totdat ik echt niet meer kan.”
