Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Zondagmiddag 23 november worden de degens gekruist. Remco Arts gaat dan ‘de strijd aan’ met de club van zijn vader Chris op sportpark De Laan. “De hele familie komt kijken.” Jarenlang keken ze samen naar voetbal op de televisie. Zoals zoveel vaders en zonen dat doen. Toen wisten ze nog niet dat ze ooit elkaars tegenstanders zouden worden. Over enkele weken is het zover. Dan staat de voetbalwedstrijd DSV - De Zwaluw op het programma. Voor Remco (33), die trainer-coach is van de Oeffeltse club, is het vooral spannend. Voor DSV-voorzitter Chris (69) is het een emotioneel moment. “Ik ben zwaar ziek geweest. Fantastisch dat ik dit nu mag meemaken. En ik ben ook trots natuurlijk. Zowel op Remco als op DSV.” Chris zag dat Remco als jongen al trainersvaardigheden in zich had. “Ik was Remco’s jeugdleider en merkte dat hij vaak bezig was met zijn maten in de groep.” Lachend: “Ook een speler die bijvoorbeeld meer interesse had in pieren zoeken dan in voetballen hield-ie bij de les.”
Meeste voetbalverstand
Oneindig veel uren hebben ze samen al over voetbal gepraat. Remco: “Duits voetbal, Studio Sport, Champions League. Tjonge, wat hebben we veel gekeken. Vroeger meende ik dat pap altijd meer verstand had van voetbal dan ik. Door de opleidingen als trainer-coach en de inmiddels opgedane ervaring, kijk ik nu anders naar voetbal. Veel analytischer. Hoe zijn de posities in het veld. Hoe wordt er verdedigd en opgebouwd. Ja, haha, ik denk dat ik nu meer van het spelletje weet dan pap.” Chris glimlacht instemmend. Remco staat al lange tijd op eigen ‘trainers-benen’. Toch sparren ze nog wekelijks. “We videobellen heel vaak. En sowieso na elke wedstrijd van De Zwaluw hebben we contact. Allebei zijn we gewoon liefhebbers.”
Voor Remco is het trainerschap een echte passie. “Ik vind het heerlijk om met een groep aan het werk te zijn. Spelers beter maken en een écht team vormen dat voor elkaar wil gaan. Samen plezier hebben. Het sociale aspect is erg belangrijk, al wil ik elke wedstrijd winnen. En zeker die match tegen DSV. Dat heb ik m’n jongens ook laten weten: in Sint Tunnis móeten we de drie punten pakken. Is voor mij als inwoner van Sint Tunnis een erezaak.” Chris gunt Remco de winst, maar zegt stellig: “Ik hoop vurig dat DSV aan het langste eind trekt. Het is míjn club. Al krijgen we onderling écht geen strijd hoor. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Als het een mooie, goede pot voetbal is geweest zijn we allebei uiteindelijk blij.” Dat het een bijzondere dag gaat worden, staat vast. Chris: “Ik heb dan voor Remco een verrassing in petto. Nee, hij mag niet weten wat. Maar het wordt een moment om niet te vergeten.“ “Sowieso gaat het gezellig worden”, vult Remco aan. “De hele familie komt kijken en neefje Duuk is die dag speler van de week. Vanaf de dag dat we wisten dat we dit seizoen tegen elkaar gingen spelen, stond 23 november met rood omcirkeld op de kalender. We hebben het er vaak over.”
Remco’s droom
Met De Zwaluw promoveerde Remco vorig seizoen. Hij is ambitieus maar heeft nu in de vierde klasse een wat stroeve start. “We kunnen de punten goed gebruiken inderdaad. Het is extra belangrijk dat we ook tegen DSV het maximale eruit halen. Uiteindelijk willen we een stabiele vierdeklasser worden.” Chris legt de lat voor DSV (596 leden) hoger. “Hoewel deze competitie prachtig is met allemaal clubs uit de buurt, gaan we voor de promotieplekken. Maar eerlijk gezegd houd ik me nu vooral bezig met energie slurpende kwesties als privatisering en de samenwerking met Toxandria.” Remco’s droom is om ooit trainer te worden van DSV, de club waar hij speler is en als jeugdtrainer actief was. “Dat lijkt me geweldig. Hier ligt mijn hart, hier ken ik veel mensen. Hoe mooi is het om na jarenlang elders ‘in de klei’ te hebben gestaan, in mijn eigen dorp iets moois neer te zetten.” Chris glundert: “Voor mij zou het de cirkel helemaal rond maken.”
