Publicatie Trots Sint Tunnis, februari 2021
De 29-jarige Nina van Herpen is huisarts in opleiding (Radbouduniversiteit) bij Tunnis Huisartsen. En zij heeft haar roots voor een deel in Sint Anthonis liggen. Tijd voor een interview.
Door Ronald Korsten
Hoe is het om in deze Covid-tijd bij een huisartsenpraktijk mee te draaien?
“Ik weet niet hoe het anders zou zijn, maar het is natuurlijk een enerverende tijd. Vooral het bezoeken van Covid patiënten is erg bijzonder. We hebben een uitgebreid protocol met daarin het gebruik van beschermende kleding en het ontsmetten van gebruikte materialen. Je wilt natuurlijk niet het virus meenemen naar een volgende patiënt. Maar ook in de praktijk zelf heeft het veel gevolgen. Zo hebben we aan het eind van de dag in één spreekkamer de mogelijkheid om mensen te zien die licht verdacht zijn. Bij zwaardere verdenking (bijvoorbeeld koorts, smaakverlies) worden mensen echter altijd eerst naar de GGD-teststraat gestuurd. Ik vind het overigens wel lastig een gesprek te voeren met mondkapjes. Je kan het gezicht niet helemaal zien en mist dan mogelijk toch een deel van de communicatie.”
Is het al bekend wat jullie taak gaat worden rondom de vaccinaties?
“Eigenlijk nog niet (21 januari, rk). We zijn wel al cursussen aan het volgen, maar we weten nog niet met welke doelgroepen we aan de slag kunnen en welke vaccins we gaan gebruiken. En ook logistiek gezien liggen er nog wel wat uitdagingen.”
En dan de link met Sint Anthonis. Nina blijkt een dochter van Henk van Herpen te zijn, de zoon van Pieta en Ad van Herpen.
“Mijn oma Pieta was echt de liefste vrouw die ik ooit gekend heb. Ze woonde destijds op het Zandseveld. We hebben veel gewandeld in de Staatsbossen. En ik herinner me haar ook van de lettertjessoep en gebakken eieren; vaste kost bij oma. De andere zoon van Pieta en Ad - Wim - is overigens nog huisarts in Helmond geweest. Met hem heb ik het natuurlijk wel eens gehad over het huisartsenvak. Mijn tante Jenne zie ik echter nog zeker zo vaak. Zij woont nu in Amsterdam.”
Dus je kent Sint Anthonis ook van de tijd dat je oma er nog was?
“Ja zeker, het wende dan ook heel snel. Er is wel wat nieuwbouw maar veel dingen zijn ook nog hetzelfde. Zo ook de Brabantse sfeer en de humor van hier. Ik herken dat ook bij mijn vader. Het is hier fijn werken!”
