Deze naam staat op het kleine witte boerderijtje van wijlen Piet van de Rijt op De Staat nr. 35. Langs de voordeur hangt een groene lamp die meteen opvalt als deze brandt. En als deze brandt dan is dit boerderijtje geopend voor bezoekers, die een kijkje in de boerderij willen nemen. Er woont niemand in.
Het is zodanig ingericht zoals het heel vroeger zou kunnen zijn. Dus met potstal, oude klok, oude bedstee, oud fornuis etc. Het was een hobby van Piet om van deze kleine boerderij een soort museumpje te maken waar bezoekers kunnen zien hoe dit er vroeger uit zou kunnen zien. Dus in z’n oude staat terugbrengen. Echter Piet is enkele weken na het aanbrengen van de groene lamp helaas overleden. Hij noemde het zijn “stoplicht”. “Als het boerderijtje klaar is komt er een stoplicht hangen en als die groen is dan mogen bezoekers naar binnen maar ook rondom alles bekijken”. En dat was op 12 juli j.l., de dag die voor hem heel belangrijk was want op deze datum in 1964 heeft hij met Sint Tunnisse kermis verkering gekregen met Antoinette van Hoenselaar, die in dit boerderijtje geboren is en opgroeide en waarmee hij later getrouwd is en zijn verdere leven mee heeft opgebouwd.
Graag hadden we van Piet zelf willen horen wat hij allemaal heeft moeten doen om het boerderijtje zover te krijgen maar helaas. Zijn dochter Yvonne heeft aangeboden om het geplande gesprek toch te laten doorgaan echter nu met haar, waarbij haar ome Toon (zwager en jeugdvriend van Piet) en tante Riek (zus van Antoinette) ook aanwezig waren alsmede Harry Peters van de heemkunde, die van een aantal spullen ook de afkomst weet.
Als leidraad voor het gesprek waren diverse aantekeningen mijnerzijds alsmede een samenvatting met de historie van het boerderijtje, opgesteld door Angeline Aben van de heemkunde, die dat al eens eerder uitgezocht had.
Was het boerderijtje, volgens Piet, nu echte helemaal gereed?
Volgens Yvonne vond Piet dat het tijd was dat het boerderijtje opengesteld kon worden. Als laatste heeft hij een slaapkamer zoals vroeger ingericht. Natuurlijk had hij nog een aantal plannen zoals het ophangen van oude foto’s, een oud nachtkastje met marmeren plaat op de juiste plaats zetten etc. Hiervoor hoefde de openstelling niet te wachten. Piet kennende, zou hij toch steeds weer nieuwe plannen tot uitbreiding/verbetering weten te bedenken. Hij zou er nog vele jaren een mooie hobby aan hebben gehad. Een aantal verbeteringen/uitbreidingen/toevoegingen kunnen alsnog uitgevoerd worden zoals Piet dat ook gedaan zou hebben.
Hoe is de openstelling nu georganiseerd?
Heel erg dat Piet dit allemaal niet lang genoeg mag meemaken. Hij genoot van alle aandacht en waardering die hij kreeg als bezoekers binnen rondliepen en hem vragen stelden. Iedereen vond het geweldig om zo’n karakteristiek boerderijtje te mogen bekijken. Na zijn overlijden heeft ome Toon enkele keren op zondag het groene licht laten branden. Ook enkele groepen hebben op afspraak het boerderijtje kunnen bezichtigen. Ook jonge mensen, zoals een stelletje uit Hengelo, die al vaker in St Tunnis op de camping lagen, zagen dit voor het eerst en vonden het fantastisch. Nu nog komen bedankbriefjes binnen. Ook met de wandel-tweedaagse van Sint Tunnis, die langs het boerderijtje kwam, was het groene licht aan en hadden veel wandelaars de tocht even onderbroken om snel even binnen te kijken. “Zoiets zullen we wellicht vaker doen”, aldus Yvonne, maar ome Toon kan dit niet steeds blijven doen. We zullen dus andere oplossingen moet verzinnen. Harry Peters bood zich al aan om mee te helpen. Voorlopig is het boerderijtje meestal alleen op zondag open, als het weer natuurlijk niet al te slecht is. Voor groepen kan er een afspraak gemaakt worden met Yvonne van der Rijt via of 0485-382614.
Heeft Piet alles alleen gedaan en heeft hij alle spullen geregistreerd?
Het was Piet z’n idee en grote uitdaging. Natuurlijk heeft hij hulp gehad van diverse mensen. “Zelfs enkele met gouden handjes”, aldus ome Toon, die ook veel van de aanwezige spullen weet en zijn waardering uitsprak over de manier waarop alles uitgevoerd is. Enkele oude spullen zoals de kar, de klok en enkele kasten, komen van Toons tante uit Uden die toen 102 jaar oud was. Achter bijna alle spullen zit wel een verhaal. Helaas staat dat niet op papier en komt dat wellicht nog wel.
Zou de woning nog bewoond kunnen worden?
De benodigde behoeften zoals stroom, leidingwater, keuken, toilet, wc, slaapkamer, verwarming etc is allemaal aanwezig maar voor bewoning zijn meer zaken belangrijk.
Voorlopig blijft D’n Aauwe Vlagberg haar huidige functie behouden, maar Yvonne heeft wel wat ideetjes voor de toekomst. Ze vertelt dat ze het als familie fijn vinden als ze de boerderij in deze staat kunnen blijven behouden, maar dat het ook mooi zou zijn als er meer mensen van kunnen genieten.
Komt de geschiedenis van het gebouw ook nog ergens in het boerderijtje te hangen?
Piet was niet alleen bezig om spullen te verzamelen om het boerderijtje in z’n oude staat terug te brengen. Ook wilde hij de geschiedenis ervan weten en wist hij al veel dankzij onderzoek van o.a. de heemkunde, waarvan hij al op de hoogte is gebracht. Volgens Yvonne is het gebouw in 1785 gebouwd en heeft het dus een lange geschiedenis. Het zou mooi zijn als er meer bekend wordt over de woning en als deze informatie op een leuke wijze in het boerderijtje ook voor bezoekers te inzage komt.
Het gesprek eindigt na ruim 2 uur gezellig gekletst te hebben bij de lekkere koffie die door Riek gezet en ingeschud was. Yvonne, Riek, Toon en Harry bedankt.
Meer lezen over Piet?
Klik hier voor het verhaal van Piet
