Gildebroeder, ere-lid en voormalig pastoor en gildeheer Frans van Spreeuwel overleden; hij ruste in vrede!
Vandaag hebben we afscheid genomen van onze Frans. Volgens traditie is ons erelid en voormalige pastoor en gildeheer eer bewezen door het vaandel boven de kist te zwaaien en als symbool voor de dood op de kist te laten rusten.
Voorafgaand aan deze laatste groet vond de afscheidsdienst plaats in onze dorpskerk; het gilde heeft Frans begeleid bij het betreden en verlaten van de kerk waar Frans zo lang pastoor was.
Frans was één van de enthousiaste initiatiefnemers van de heroprichting van ons gilde in 2006. Toen Frans in 2009 zijn functie als pastoor en gildeheer neerlegde, was er dan ook geen twijfel over dat hij als dank voor al zijn inzet ere-lid van ons gilde werd.
Frans was een mensenmens die genoot van het gezelschap van anderen. Hij voelde zich thuis bij de gemoedelijkheid van onze gild. En net als de pastoors die hem voor waren gegaan, vulde hij graag de rol in van gildeheer. En dat deed hij met verve! Velen herinneren zich Frans van Spreeuwel als de pastoor die geweldig mooi kon vertellen, met regelmatig een kwinkslag en een goeie grap in zijn verhaal. Maar zeker ook met woorden waarmee hij mensen wist te raken op een goede manier. Daarbij maakte het Frans niet uit of hij op het altaar stond of bij een samenkomst met gildebroeders was, Frans genoot er zichtbaar van; de schik was vaak van zijn gezicht af te lezen!
Met zijn prettige aanwezigheid maar ook door zijn zorgzame karakter was Frans van grote betekenis voor veel mensen, binnen en buiten de gild.
Beste Frans, beste pastoor, bedankt voor wie je was en voor alles wat je voor ons hebt betekend; dank voor je gezelligheid, je zorgzaamheid en je vriendschap. We gaan je missen!
