Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Met veel plezier kijken Theo de Groot en Jozef van Tienen terug op 70 jaar muziek maken bij harmonie Sint Cecilia. Ooit kwamen ze als jonge jongen binnen voor de eerste muziekles, nu zijn het de bijna onverwoestbare senioren met een rugzak vol ervaring. Gebleven is de liefde voor muziek en gezelligheid. “We hebben veel schik gehad.”
Begin jaren vijftig ontstond bij Jozef (83) en Theo (82) de eerste interesse in de muziek. “In onze families was het traditie om met muziek aan de slag te gaan. Het zat ook in de genen. Al jong kregen we in het Bondsgebouw op de Brink onze muzieklessen van Jo de Jong. We begonnen met de theorie, het notenschrift en de basisgrepen. Helemaal in het begin was Jantje ‘de köster’ onze eerste dirigent. Later nam Jo de Jong voor lange tijd het stokje over.”
Beiden konden al snel overweg met de klarinet. “Dat is een vrij gemakkelijk instrument. Ideaal om mee te starten. Overigens hadden we maar weinig keuze en waren het in vergelijking met nu kwalitatief mindere instrumenten. De kleppen sloten lang niet altijd goed. Maar wij waren blij dat we muziek konden maken. Het raakte ons meteen. Nee, we hebben nooit een moment gehad van twijfel. Altijd zijn we met volle passie doorgegaan. Het is gewoon heerlijk om samen muziek te maken.”
Heilige avond
Zowel Theo als Jozef, die 3 november vanwege hun 70-jarige harmoniejubileum gehuldigd worden, bespelen diverse instrumenten en waren bij meerdere orkesten en verenigingen actief. In al die tijd bleven ze trouw lid van de Sint Tunnisse harmonie Sint Cecilia. Op dit moment speelt Theo vooral fagot en Jozef klarinet en saxofoon. Altijd is de repetitie een ‘heilige avond’ geweest waar veel voor moet wijken. “Nog steeds kijken we uit naar de wekelijkse repetities. Fijn om weer met z’n allen te oefenen en te spelen. Kijk, vroeger moest het allemaal gecombineerd worden met een gezin en werk. Nu hebben we meer tijd. We oefenen vrijwel dagelijks. Destijds in het Bondsgebouw hebben we vaak ook ná de repetities nog veel schik gehad. Dat noemden we de derde helft. Dan ging de tap open, haha.”
Als lid van Sint Cecilia hebben ze ook veel optredens gegeven. “We zijn op allerlei
plekken geweest. Dat waren vaak mooie uitstapjes. Soms gingen de vrouwen ook
mee, heel gezellig. Muziek is niet alleen iets om van te houden, maar het verbindt ook. Zowel tussen de muzikanten als met anderen in de samenleving. Onze gezinnen hebben er een fijne vriendschap aan overgehouden.”
Jozef en Theo en hun vrouwen Toos en Ria hebben samen heel wat vakanties gevierd. “Zo waren we bijvoorbeeld een keer in Duitsland”, zeggen Ria en Toos. “In de verte hoorden onze mannen Frühshop-muziek. Nou, ze waren zó gevlogen. Voor we het wisten, zaten ze al bij de Duitse muzikanten op het terras.
De jubilarissen benadrukken dat muziek maken teamwork is. “Muziek spelen is ook een kwestie van concentreren. Grappen maken tijdens musiceren is lastig. Sommige jongeren lukt het om tijdens het spelen op hun mobiel te kijken. Nee, dat doen wij niet, haha.”
Bruiloften en partijen
De rol van de harmonie in de gemeenschap is behoorlijk veranderd. Nog altijd belangrijk, maar wel minder zichtbaar geworden. “Vroeger traden we regelmatig op bij bruiloften, brachten we serenades voor speciale gelegenheden en waren we bijvoorbeeld van de partij als er een nieuwe pastoor was. Nu treden wij buiten niet vaak meer op.”
De krasse musici moeten even nadenken als om hun favoriete muziekstuk wordt gevraagd. “Het stuk dat oud-dirigent Jo de Jong ooit schreef voor een misviering is ons nog altijd dierbaar. Dat hebben we voor diverse speciale gelegenheden ten gehore gebracht.”
Nog steeds zijn beiden fit genoeg om wekelijks een stevig potje mee te blazen. “Hoe lang we nog doorgaan? Nou, zolang ze ons nog niet wegsturen, blijven we komen, haha”, zeggen ze met pretogen.
Ria en Toos kijken trots en instemmend naar hun partners. “We zijn het gewend, geen probleem. Een muzikant is veel van huis.”
