Wie zijn wij? Een betrokken inwoner vraagt of wij dit plaatsen op Samen.
Als ik beelden zie op tv over vluchtelingen, bekruipt me altijd een beklemmend gevoel. Je zult huis en haard maar moeten verlaten, niet wetend waar je terecht komt.
Grote onzekerheid óf je de tocht naar het onbekende wel zult halen.
Dan moét je toch wel heel wanhopig zijn als je de stap zet om je land, en je familie te verlaten.
Eens en te meer realiseer ik me dan, in welk rijk en welvarend land wij wonen. Hoe goed wij het allemaal hebben, zelfs nu in coronatijd. Natuurlijk zijn er heel verdrietige situaties; privé en zakelijk, voor jong en oud.
Tegelijkertijd komen er ook mooie initiatieven uit deze periode voort. Zoals mensen die meer oog hebben gekregen voor hun buurtbewoners en bekenden, en zelfs voor onbekenden die om hulp vragen.
Beter gezegd misschien, oog hebben voor mensen die hulp nodig hebben, maar er niet altijd om vragen. Er zijn voor elkaar, en het bekommeren om elkaar.
Dat geeft de burger moed, en hoop voor de toekomst.
En juist dát, - het iets kunnen betekenen voor een ander- is ook de basis waarop vluchtelingenhulp gestoeld is.
Dat is ook wat ons aansprak om statushouders te kunnen ondersteunen.
Ze helpen wegwijs te maken in…..in ja, wàt eigenlijk. Dat wisten wij ook niet zo heel precies. Een klein sprongetje in het diepe.
Maar er is zoveel wat je kunt doen. Denk aan het helpen leren van de Nederlandse taal, en nee je hoeft niet in het onderwijs gewerkt te hebben, of nog te werken om hier zinvol mee aan de slag te gaan.
Denk ook aan het laten zien van winkels, uitleg over het functioneren van een huisartsenpraktijk of apotheek; hoe zitten de verkeersregels en het vervoer in elkaar?
Maar ook hele praktische zaken komen voorbij, zoals helpen met een spijker in de muur te slaan, het ophangen van een gordijnrail. Op zoek gaan naar bijvoorbeeld winterkleding, beddengoed, huishoudelijke artikelen, kinderkleding, speelgoed etc, etc.
Mensen hebben helemaal geen bezittingen als ze, eindelijk, ons land binnenkomen. Helemaal niks!
Stel jezelf eens voor dat je zelf in een land aankomt, met helemaal niks, niemand verstaat jou, en jij verstaat niemand. Waar alles er anders uit ziet. Waar iedereen van alles doet en zegt, maar jij weet niet wat. Je begrijpt het leven in het andere land niet.
Wat zul je dan blij zijn, als iemand jou een hand reikt. Voorlopig is er dan tenminste iemand in je omgeving, waar je met je vragen terecht kunt. Als je zo iemand hebt, kun jij je misschien een beetje veilig, en een beetje welkom voelen.
Iedereen is anders, dus het zal zeker even tijd kosten om aan elkaar te wennen. Vlak daarbij de andere cultuur niet uit; mensen hebben andere normen en waarden.
Maar dat is juist ook fijn. Je krijgt -soms zelfs letterlijk- een kijkje in andermans keuken.
Het verbreedt je horizon.
Het verrijkt je.
Spreekt dit je aan, of wil je meer info over begeleiden van nieuwkomers, neem dan contact op met Caroline Hoogeveen van het dorpsteam. Kijk naar hulpvraag 2 uur per week : Bijzonder vrijwilligerswerk bij SOCIOM