Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Al jong wist Evelien Arts dat ‘er iets niet klopte’. Ze worstelde lang met haar geaardheid. Sinds ze vorig jaar besloot om te veranderen van man naar vrouw is Evelien opgelucht. “Het is heerlijk om een jurkje aan te kunnen doen.”
“Ik zat nog op de basisschool toen ik merkte dat ik anders dan anderen was. Al kon ik nog niet direct de vinger erop leggen. Ook als Bram, zoals ik toen heette, had ik al een zacht karakter en wilde ik anderen geen pijn doen. Op school werd ik gepest, ook vanwege mijn gewicht. Nee, het was geen gemakkelijke tijd. In de puberteit werd het extra lastig, omdat baardgroei en het krijgen van een zwaardere stem voor mij confronterend en belastend waren. Vertellen over mijn worsteling was in die periode sowieso ‘not done’. Het zou nóg meer pestgedrag op kunnen leveren. Ondertussen zag ik in de zomer meisjes lopen met jurkjes en rokjes. Dat leek me zo leuk, maar was voor mij moeilijk. Onbereikbaar, zo leek het”, kijkt Evelien (31) terug.
Lange worsteling
Op haar achttiende kreeg ze een vaste relatie met een meisje. “Ondanks de terugkerende twijfels ging dat lang prima. We zijn zo’n tien jaar bij elkaar gebleven. De innerlijke drang om loyaal te zijn aan mijn eigen gevoelens werd echter steeds sterker. Zó heftig dat ik in 2021 besloot voor mezelf te kiezen. Ik wil worden zoals ik wil zijn. We hebben onze relatie samen beëindigd. Dat was goed.”
Met haar moeder had ze jaren geleden al eens haar wens om vrouw te willen zijn gedeeld. “Mam steunde me. Daardoor was het voor mij gemakkelijker de stap te nemen en naar de huisarts te gaan om het transgendertraject te bespreken. Mijn vader heb ik het vorig jaar verteld, gelukkig accepteerde hij het ook direct. In september kon ik het niet meer voor me houden, zó blij was ik met mijn keuze. Ik heb mijn voornemen op social media gezet. De reacties waren vrijwel allemaal positief. Zo van ‘wat stoer van jou dat je dit doet’ en ‘leuk, welkom in de vrouwenwereld’. Dat was bevrijdend. Nog geen week later had ik al de eerste vrouwenkleding besteld. Eindelijk, dacht ik, eindelijk kan ik mezelf zijn. Haha, nu heb ik al zo’n dertig jurkjes. Ik ben er gek op.”
Mascara en lippenstift
Evelien gooide haar oude jongenskleding weg, ging zich opmaken en kocht een mooie pruik. Ik had als jongeman al vroeg last van haaruitval. Inmiddels heb ik ook haartransplantaties ondergaan. Ik hoop dat ik op termijn met mijn eigen haren verder kan. Maar voor mij is het mezelf opmaken met mascara en lippenstift elke dag iets heel fijns. Het voelt heerlijk vrouwelijk. En sinds een jaar laat ik mijn lichaamsbeharing laseren in een kliniek. Ook mijn lessen bij de logopedie werpen haar vruchten af, want mijn stem klinkt best vrouwelijk. Het kost me geen moeite om met een hogere intonatie te spreken.”
Op dit moment zit Evelien, programmeur in de ICT, midden in het transgendertraject. De gesprekken met psycholoog en psychiater heeft ze net achter de rug. Binnenkort start ze met de hormonenkuur. “Dat duurt minimaal één jaar. Het is opwindend, want ik kan niet wachten op de vrouwelijke vormen die ik daardoor krijg. En het is ook wel spannend, want krijg ik bijvoorbeeld wel de borsten die ik wil hebben? Of is er daarvoor straks toch nog een aanvullende operatieve borstvergroting nodig? Hoe dan ook, ik voel me steeds happier, omdat het einddoel dichterbij komt. Mijn ouders valt het ook op dat ik nu blijer ben. Opener ook”, zegt Evelien.
Blij met nieuwe leven
Ze ziet er vrolijk en opgewekt uit. Haar naams- en geslachtswijziging zijn inmiddels in de gemeentelijke administratie gewijzigd. Ze is trots op haar nieuwe identiteit en de weg naar haar nieuwe leven.
Wel wacht over een jaar nog de geslachtsveranderende operatie. “Dat is pittig, met een behoorlijk lange herstelperiode. Zo’n operatie maakt het voor mij helemaal af. Maar ik ben nu ook gelukkig, hoor. Ik ben tevreden met wat ik heb, met al die leuke vrouwendingetjes. En stap voor stap zie ik mezelf veranderen. Daar ben ik superblij mee. Dat ik voor mezelf gekozen heb, dáár ben ik pas écht trots op.”