Vanochtend was ik op bezoek bij Nahed een inwoonster uit Ledeacker, waar wij eerder een kinderwagen gebracht hadden. Nahed was blij mij te zien, ik had niet afgesproken, en voelde mij welkom. Ze vertelde dat ze de kinderwagen meenam naar school en naar de winkel, ze bedankte nogmaals. Nu kan ik Mohammed meenemen, zegt ze. Onder het genot van een kopje koffie, hebben wij gezellig gekletst. Hoe we dat doen?
We spreken met elkaar via Translate, wat super goed en heel eenvoudig gaat, je hebt daarvoor wel een mobiele telefoon nodig. Tijdens ons gesprek vertelde Nahed dat ze heel graag de Nederlandse taal wil leren. Ze geeft aan dat communicatie heel heel lastig is, op school en in de winkel.
Ik vraag haar of ik een hulpvraag mag plaatsen. Misschien is er wel een inwoonster in Ledeacker die je 1 × in de week wil helpen. Ze bevestigd dit met ja, kijkt blij en ik zie dat ze dit heel graag wil.
We kregen een eerdere tip, die ik benoemde: plak overal gele briefjes (post-it) op met de naam. (tafel, stoel, telefoon, koelkast etc) Nahid reageerde en zei "dan kan ik de hele dag oefenen!"
We hebben een datum afgesproken waarop ik haar ga bezoeken om de hulpvraag door te nemen en te plaatsen.
Denk je bij het lezen van dit bericht dit zou ik wel willen doen, wacht niet op de plaatsing van de hulpvraag, maar reageer nu.
Stuur een mailtje naar
Wist je dat Nahed het online dorpsplein in haar eigen taal kan volgen en het haar kan helpen om in kleine stapjes te integreren?
Wij dorpsverbinders hopen dat we geen hulpvraag voor Nahed hoeven te plaatsen en dat er vrouwen zijn die reageren op dit berichtje.
