Het is zo'n plek die geregeld wordt aangeduid met het woordje ‘uniek’. Uniek in Nederland. Respijtzorg, zo heet het wat 18 vrijwilligers van De Parel aan de Brink in Sint Anthonis te bieden hebben.
Ofwel: voor een paar dagen tot maximaal 3 weken ondersteuning bieden op dit ‘logeeradres’ aan volwassenen die niet zelfstandig kunnen wonen.
Dat kan nodig zijn als de mantelzorger bijvoorbeeld toe is aan vakantie. Even andere sores aan de kop heeft. Of door de intensieve zorg tijdelijk overvraagd is. "We zijn de enige in Nederland die dit doen met alleen maar vrijwilligers”, licht coördinator Marja Hoeberigs toe waarom de voorziening als unicum in het oog springt.
Twee logeerbedden staan klaar op verschillende kamers. Er is een gezamenlijke huiskamer. Een keuken. Een prachtige tuin in een sfeerrijke omgeving van een voormalig klooster. Dat alles in hartje Sint Anthonis, waar het van zichzelf al rustig toeven is.
"We zijn gestart in 2008, en zitten hier nu 5 jaar”, legt Hoeberigs uit dat een jubileum aanstaande is. Dat mag wel wat aandacht krijgen, want wat nog te vaak ontbreekt: dat mensen weten dat De Parel bestaat. "Terwijl de behoefte eraan levensgroot is. Steeds meer mensen blijven zelfstandig thuis wonen. Met het ouder worden neemt vanzelf het aantal mensen toe dat ondersteuning nodig heeft”.
En dus ook het aantal mantelzorgers dat wel eens werk uit handen genomen mag worden. Een verblijf van een etmaal kost 50 euro. "Maar dat kun je vergoed krijgen via een persoonsgebonden budget, ook wel rugzakje genoemd”.
Om teleurstelling te voorkomen: "We zijn vrijwilligers. Iemand die verpleegkundige zorg nodig heeft, kunnen we helaas alleen helpen als ook thuiszorg kan inspringen.”
Trudy Roovers uit Odiliapeel
Tranen van dankbaarheid, ze bestaan. Trudy Roovers laat ze vrijuit over de wangen rollen als ze vertelt over wat De Parel voor haar en haar inmiddels overleden man Leo heeft betekend.
"Tien maanden lang heeft Leo hier twee nachten per week gelogeerd. Hij was dementerend, de zorg werd mij te veel. Hier kreeg hij de meest persoonlijke begeleiding die je je kunt bedenken. Puzzelen, kaarten, in de tuin werken, samen koken, precies wat hij leuk vond. Zelfs staken ze kaarsjes met hem op, Leo was gelovig. En regelden ze bezoek van mijnheer pastoor”.
Dat persoonlijke aandacht niet vanzelfsprekend is, weet Trudy uit ervaring. "Vóór De Parel had ik Leo naar een verpleeghuis gebracht voor een proefweekend. Niemand praatte met hem. Toen we een puzzel aan een tafel wilden maken, mochten we daar niet zitten. Ze wisten niet eens zijn naam. En dat waren professionals” .
Voor Trudy staan de vrijwilligers van De Parel vele treden hoger. "Zonder te overdrijven: dankzij hun liefdevolle zorg hebben we tot het einde thuis kunnen wonen”.
Christien van Dijk en echtgenoot Jan uit Oploo
Zeven jaar lukte het Christien van Dijk haar eigen boontjes te doppen wat de zorg voor echtgenoot Jan betreft. In 2014 liep hij hersenletsel op bij een auto-ongeluk. "Sindsdien moet hij geholpen worden bij heel veel dingen. Jan werd iemand die continu een beroep op je kan doen. Voor een glaasje water. Naar de wc gaan. Douchen. Eigenlijk alles. Dat was en is weleens moeilijk”.
Het ging goed, tot het niet meer goed ging. "Twee jaar geleden besefte ik dat ik er echt even uit moest. Op vakantie met mijn dochter naar Oostenrijk, dat leek me wel wat. Maar ja, hoe zou het dan met Jan gaan?” Hijzelf zei: ",Ik red me wel, ga maar”
Maar Christien trok pas met een gerust hart haar wandelschoenen aan, toen ze Jan een dag had ondergebracht bij De Parel. "Jan was blij, ik ook. Ik zag hoe goed hij verzorgd werd en hoeveel persoonlijke aandacht hij kreeg. Het klinkt gek, maar tijdens de vakantieweek in Oostenrijk heb ik niet meer aan Jan gedacht, ik heb geloof ik nog één appje gestuurd”.
Christien kwam terug als herboren: "Door de week rust heb ik nieuwe kracht opgedaan. Ik kon er weer tegenaan.”
Riny Schoenmakers en vader Herman uit Ottersum
"Vorig jaar ben ik met mijn partner twee weken naar Portugal geweest”, vertelt Riny Schoenmakers. "Dat had niet gekund zonder De Parel”
Haar nu 96-jarige vader woonde nog bij hen in huis in Gennep. "Hij kan nog veel zelf, is helder van geest en rijdt zelfs nog in zijn 45 kilometerautootje. Maar hem alleen achterlaten bij ons thuis? Hoe zou hij zich dan moeten redden?”
Riny zegt het er zelf bij: "Misschien ben ik wat overbezorgd. Ik kom uit de zorgwereld, dan krijg je dat.” Lang verhaal kort: "We waren blij dat we een logeeradres voor hem vonden bij De Parel. Een plek waar hij zich meteen thuis voelde, dat was natuurlijk het belangrijkste”.
Ze laat een foto zien waarop haar vader in de kloostertuin zit onder een magnoliaboom in volle bloei. "Kijk hem stralen” .
Herman zegt er zelf over: "Ik vond fijn dat het hier zo lekker rustig was. Ik ben wel doof, maar kan niet tegen drukte om me heen”
Het weekend overbrugde hij bij de broer van Riny. Zij: "Zijn kinderen zeiden het geweldig te vinden dat ze opa eindelijk eens voor zich alleen hadden. Ook dat was boven verwachting”.
Artikel: De Gelderlander, editie Maasland dd 16 september 2023
Redacteur: Frank Hermans
